Eigen schuld, dikke bult

Eigen schuld, dikke bult,

olá queridos,
Ge gelooft het niet, we hadden ons vorig epistel "eindelijk regen" genoemd omdat de mensen allemaal klagen van de aanhoudende droogte en omdat we weten van bij ons dat dat erg is, maar nu hebben we toch zelf de goden getart blijkbaar. En goden zijn er hier, nog nooit zoveel geloofsfabrieken naast mekaar zien staan. Dus is het beginnen regen en blijven regenen. In de krant in Salvador de Bahia hadden we trouwens gelezen dat ze klaar stonden om met een vliegtuig water te verstuiven over de wolken en zo regen te provoceren, dit aan 200.000 Real. per uur. Moet er nog zand zijn? In het begin regende het een uurtje of 2-3 per dag, wijle nog altijd blij, maar sinds een drie dagen is het zwaar bewolkt en valt het eruit wanneer het maar wil. Zonde, want we zaten aan een pracht van een kusstrook, deden in de morgen een wandeling over strand en duinen tot een uur of 3 om ons dan naast 1 of andere strandhut neer te vlijen en een hapje te eten en er eentje te scheppen, om 4 uur nog eens en om 5 uur de laatste hap en de laatste pint, dan gaan de tentjes dicht (donker om 5.30u) Ze hebben verschillende kleine visschoteltjes en met ons 2 kunnen we er zo wel 3 soldaat maken. Dan gingen we langs bij computer-xerox voor een uurtje alvorens ons laatste terraske op te zoeken. Stel er u niet te veel van voor, t zijn geen terraskens à la Groenplaats met garçons, eerder wat plastiek stoelen en tafels op de stoep buiten aan een winkeltje/bar/restaurant. De meesten combineren al deze dingen om de touwtjes aan elkaar te knopen. Maar een dag of 3 geleden zijn we wakker geworden met regen en hebben we die dag de stad maar eens bezocht. Joâo Pessoa heet de stad, druk en vuil en die dag ook heel nat. De auto ernaartoe was zelfs geen taxi: een gewone burger die zijn auto wat laat bijverdienen in ´t zwart. Ze rekenen de prijs van de bus en pakken iedereen op die ze kunnen laden en die langs de straat staat - weer Afrika- Om 5 uur stonden we al terug aan de bushalte - we hadden het wel gezien - en het regende nog steeds, maar ook daar kwam een fiatje 1000 langs die ons naar huis heeft getuft, ´S anderendaags weer opgestaan met regen, en we zater daar toch a 5 dagen dus weer bagage gepakt om verder te trekken. Aan de bushalte weer een "alternativo" - we hebben geen enkele keer een bus gepakt daar - en naar het grote busstation waar we een zetel bemachtigd hebben voor Natal. Daar zitten we nu.
Vandaag weer een hele ochtend regen, maar nu blijft het toch wat over en we zitten aan een tafel met uitzicht over de zee, nadat we eerst de buurt wat verkend hebben. Het is hier niet echt stad maar ook geen buiten, het noemt Praia dos Artistes maar ze bedoelen eigenlijk Artisanato voor Toeristos.
Gisteravond in bed hebben we voor de eerste maal TV gekeken, kabel TV, naar een goede documentaire op Animal Channel over Oost Afrika. Geestig genoeg ben ik ook een boek aan het lezen van een ontdekkingsreiziger in Afrika tussen de jaren 1936 en 1954. (Zanzaboekoe van Lewis Cotlow) Het trekt op niet veel maar al die Afrika-info en rust compenseert de overtollige drukte hier.
Juist een paar gekookte maiskolven gekocht, lekker. Het is zondag vandaag en normaal gezien hadden de stranden nu 1 groot feest moeten uitstralen met eten en drinken en muziek maar door de regen is de massa weggebleven. De maisverkoper klaagt steen en been. Enkele schuchtere muziekautos, jongeren die voetbal spelen op het strand en een boel planksurfers op de golven - ga ik ook doen in mijn volgend leven - maar voorlopig is´t alles en de hemel klaart nog niet op.
We hebben met de gedacht gespeeld door te steken naar het amazonegebied en daar een trektocht te doen. We hadden op internet een nederlandse ex-vrijwilligerster ontdekt in Tefe die daar een BB heeft en trektochten aanbiedt, ziet er goed uit . Echter ondertussen is daar heel veel regen gevallen, dorpen staan in het water en is het regenseizoen niet zo´n goede periode. Al bij al zou het onze nog resterende tijd opslorpen om tot daar te komen en zou het een kostelijke bedoening worden. Dus houden we het alsnog voor een volgende keer.
Azie was qua verblijf veel goedkoper dan Brazilie en eerlijk gezegd een heel stuk beter georganiseerd. Hier moet je alles uitvinden, Zo kwamen we hier aan in het grote busstation (Rodovíaria heet dat) aan de rand van Natal. In dat busstation staan wel 50 bussen klaar om te vertrekken, maar dat is allemaal transport tussen steden, zoals de bus waarmee we waren aangekomen. Voor de rest ontbreekt elke informatie. Soms is er wel iets wat toeristinformatie pretendeert te zijn, maar we zeiden het al, dat stelt meestal 0,00 voor. Eergisteren dus,was er niets! We hadden wel een kamer gereserveerd aan de Praia dos Artistes maar hoe geraakt ge daar nu? Oftewel een taxi nemen, maar das niks voor ons, oftewel: 1. een plattegrond kopen in een krantenwinkel (das nu al de vierde plattegrond die we hebben) 2. Dan zoekt ge of ge vraagt aan iemand waar je nu bent en waar ge naar toe moet. Gelukkig spreken we Portugees, zoniet..... Dus dan gaat ge naar buiten naar de stadsbushaltes en daar gaat ge aan de mensen vragen welke bus ge moet nemen en waar ge ze neemt want daarover bestaat dus nergens georganiseerde informatie. Het is wel spannend en een stuk plezanter en goedkoper dan een taxi. Maar... hier in Natal hebben we eindelijk na 2 dagen een toerist-info gevonden, gehuisvest in een busje, maar zonder enig kaartje, foldertje ofzo. Ze heeft voor ons op een stukje papier enkele ideetjes geschreven over wat er te doen is in en rond de stad. Daar zijn we nu mee bezig.
Het logement op zich kost het dubbele van in Azie voor een standaard kamer met airco en badkamer - zeker niet veel beter. In Azie was er standaard zeep, shampoo, tandpasta en kabelTV, iets wat hier somskes en gedeeltlijk inbegrepen is. MAAR, hier krijgt ge elke morgen ontbijt dat inbegrepen is in de prijs en dat is meestal oooooverdadig. Als we aangekomen zijn is het zeker niet van het bier maar van´t ontbijt!!!! Kdoe een poging het buffet te beschrijven: niet exhaustief maar wat er gegarandeerd inzit: gele meloen, watermeloen en papaia, keuze uit 2 of 3 fruitsappen, koffie en thee, broodjes en toast, ei, kaas, ham, confituur, gekookte wilde aardappel (injame), tapioca (niet te verwarren met couscous) met warme (zwam)worstjes en als toetje een paar cakes. Dan is er dikwijls natuurlijk yohourt, chocolademelk, muesli, enfin moem maar op. Daarom hebben we ook pas tegen een uur of 3 weer wat honger.
Ondertussen zijn we er achter dat huisvuil wel opgehaald wordt, maar natuurlijk niet overal met een vaste regelmaat, wat maakt dat de mensen hun vuil niet in huis kunnen houden (hot hot) en dus alles in zakskes buiten zetten. Soms zijn ze georganiseerd en kopen ze een metalen mand op een paal geplaatst op een meter of wat van de grond zodat de straathonden en katten de zakken niet zouden openhalen. Zoniet leggen ze het overal behalve voor hun eigen deur en wordt de boel dus wel opengehaald en wordt het dus wél een mesthoop die nog enkel met riek of spade en met wasspeld kan worden weggehaald. Het lijkt er allemaal een beetje op of de stijging van de levensverwachting en de bevolkingsgroei allemaal wat te snel gaat en aldus kan deel van de sociale voorzieningen niet volgen, zoals onderwijs, pensioen en of ouderdomsvoorzieningen en vuilnis.
Infrastructuur is hier wel goed en naar wat wij hebben gezien hier aan de kust en meestal in de steden lijkt de gezondheidszorg ook ok. Voedselvoorziening en wetgeving lijken ook goed te zijn. Er zijn zelfs voetpaden, soms vol vuilnis of met gaten, maar dat kunnen we in Portugal zelfs dikwijls niet eens zeggen.

Ziezo van hotel veranderd en het lijkt wel of we tegelijkertijd ook het weer veranderd hebben. We kunnen weer lekker lopen zweten en zwoegen door de vochtige hete lucht. En eigenlijk hadden we het niet mogen doen, maar we hebben ons latn verleiden om de hoogste duin ter wereld te bezoeken. Der is een enorm park rond aangelegd en op zich allemaal mooi en aangenaam,zélfs als ge al eens door de sahara getrokken bent in je leven, maar als ge dan ziet dat ze dromedarissen geimporteerd hebben om de toeristen rond te rijden en dat ze fotootjes gebruiken van de échte sahara om hun duin aan te prijzen en dat er op hun folderkes staat dat dit nóg mooier is dan de echte sahara, tja, dan kunt ge evengoed naar Memphis gaan gaan kijken naar een wedstrijd voor de beste Elvis-imitatie. Dan was de dag erop veel interessanter - dan zijn we de grootste Cajueiro ter wereld gaan zien ( ook in Guiness-Record - alles is hier den dikste). Dat is een boom die de caju (cashew) noten voortbrengt. En dit exemplaar heeft dus een oppervlakte van 8400 m2 (de takken vallen op de grond, schieten wortel en gaan weer verder, maar blijven aan de moederboom verbonen, de nieuwe wotels blijven maar "hulpjes"). Speciaal, maar alles doet toch teveel aan Raymond van het Groenenwoud denken: "ik wil de grootste hebben...." Kvraag me trouwens af of ze in Mozambique toevallig geen cajueiro hebben die nog dikker is, maar nog niet ontdekt. Maar bon, de cajunoten zijn hier heerlijk en op alle hoeken van de straat te krijgen. Maar dat was genoeg van Natal en van de tad, dus terug naar de buiten. Weer een mooie stratenmap achtergelaten, weer 8u. bus, weer een dag kwijt, tzal allemaal weer snel voorbij zijn. Maar we houden nog wat over, weer goed voor een volgend schrijven.
Dikke kussen en tot dan