Me Tarzan You Jane
Door: wapoe
Blijf op de hoogte en volg Walter en Nicole
12 Maart 2017 | Peru, Lima
Ola lieve mensen, misschien een beetje snel na de vorige post, maar dat is omdat we in de jungle geen electriciteit hadden, laat staan internet. Het verslag van machu picchu was klaar alvorens we in de jungle aankwamen, maar het moest dus in de rij gaan staan aanschuiven. En dan is er nog iets anders, zolang Mick en Pat meereizen moet er gepresteerd worden. Ze hebben maar drie weken, dus binnen die tijdspanne moet het maximum meegenomen worden, dus we rennen van hot naar her ( van jut naar jaar?) tot ze op 8maart op het vliegtuig stappen naar Lima. Dan beginnen Poes en ik gelijk met twee dagen rust en kijken naar de dingen waar we tot hiertoe geen tijd voor hadden.
Maar nu het jungle verhaal dus. We zijn afgezakt van 3000m naar 200m altitude, van 12gr.c naar 30gr.c, van 40%vochtigheid naar 90%..... ge zoudt me hier nu moeten zien zitten, bloot bovenlijf, in de hangmat voor onze houten lodge, met jungle bomen voor ons, dwz 40 m hoog, (kan tot 70m gaan) , maar vooral een voet die uitloopt in de vorm van een gelijkzijdige driehoek, dus heel breed aan de basis. Als we ons fotoprobleempje kunnen oplossen krijgen jullie het te zien. Maar het mooist van al zijn de geluiden. Je hoort letterlijk al wat om je leeft echter zonder het te zien en zelfs voor de helft zonder te weten wie of wat het geluid maakt. Heel uitzonderlijk laat het beestje zich eens zien, meestal per ongeluk, want dieren lijken hier veel schuwer te zijn dan in Afrika of Azië. In Afrika zouden we al lang aapjes op het terras gehad hebben, nieuwsgierig en hongerig, maar hier is het gevoel van curieus zijn blijkbaar nog niet geintroduceerd, en de natuur geeft genoeg voedsel om niet hoeven te gaan bedelen. Behalve dan voor de muggen,die moeten bij de mensen zijn, vooral dan bij de zoet-bloed-soortigen, genre mijn poesje. Mij fladderen en zoemen ze wel constant rond mijn lijf(plezant, ge zijt nooit alleen) maar bij mijn poes komen ze eten.Ik ben in Afrika beginnen biergistpillen pakken om de geur van je huid te veranderen en malaria muggen af te stoten, en ik doe het nog altijd want ook in Portugal komt het soms van pas en hier is het weeral een zegen.
Maar goed, toen we naar hier vlogen vanuit cusco moesten we weer holderdebolder vroeg uit bed, snel snel ontbijt bij een meisje met de slaapprut nog in haar ogen, propprop een taxi met 4 personen plus bagage om dan in een overvolle stikdure vlieghaven te zitten vingerdraaien tot de middag omdat madam vliegmachine (natuurlijk madam!!!) weer eens te laat is. dus een halve dag jungle programma kwijt maar toch nog een avondwandeling gemaakt en van alles geleerd van de bomen, boomparasieten en boomvruchten (elke wandeling heeft hier een tema) . de volgende ochtend moesten we gelijk om 4.30u aan het ontbijt zitten(nog donker natuurlijk) en om ,5u zaten we in de pirogue. eens aan land een tocht van 3 km door het woud - botten aan want het slijk komt tot boven je enkels - pladderen en ploeteren - wachten op de achterblijvers- af en toe een lesje over vruchtje X of beestje Y - die drie km mag je wel met drie vermenigvuldigen als het om de physische inspanning gaat, en maal 10 voor het verloren zweet. Onze arme Pat is ondertussen op haar 72 en dat zal wel niet meer voor herhaling vatbaar zijn. Ook wij leren zo onze grenzen kennen.
We liepen dus eigenlijk naar een meer om per pirogue langs de oevers, aapjes, vogels, papegaaien, anacondas en met heel geluk de reuzeotters te zien ( een groep van 7 beesten van 40 a 60 kg.). Aapjes, slangen en papedinges hebben we niet gezien maar mijn oorbelletje heeft ons weer eens gered en we hebben de groep otters verrast op het stukje meer wat w ij gedaan hebben. Ik kon er niet mee gaan zwemmen wegens piranha's en kaaimannen in het meer maar zelfs dan was het een nooit gezien geluk: heerlijk die drie km. terug, afzien kan mooi en plezant zijn. Maar ze weten het daar, we kregen bij thuiskomst 2u. om een slaapje te doen. Dan een wandeling in het donker met als thema insecten, en vooral dan de tarantulla - veel gegil van de dames - en dat was wel een heel succes, volgens mij weten die gasten ze zitten. Elke avond is er na schemer ook een piroguetochtje van een uur langs de oever van de Madre de Dios rivier om kaaimannen te gaan spotten. Eerste avond niks gezien wegens te hoog water, gisteren twee gespot, maar vooral een prachtige kingfisher gezien, zo groot als we hem nog nooit gezien hebben. Er zitten hier niet minder dan vijf soorten kingfishers. En met reden : gisterenmiddag zijn we met zijn zessen een uurtje gaan vissen in een kreekje langs de rivier, houten stokjes als vislijn, stukjes rauw rundstoofvlees als aas, en we hadden 2 pyranas, 2 katvissen en 3 lisas. 1pyrana en 1 lisa hebben we laten roosteren om te proeven. Oh wat hou ik van vis na 5 dagen kiek,kiek en nog eens kiek.
En dan hebben we natuurlijk ook de held uitgehangen : de jungle langs boven gezien. Nee, niet per helikopter, das niet goed voor onze CO-voetafdruk, das zo al erg genoeg, maar eerst klimmen naar de top van de hoogste boom - via ladder - dan een voor een per zipliner aan een kabel vliegen over de jungle naar een platform in een andere hoge boom op zo'n 150m. Vandaar per hangbrug naar weer een hogere boom en dan per zipliner naar de eerste boom waar de vrouwen op ons wachtten. Tenslotte hadden we nog een tripje via luxe hangbrug. En neen, benjispringen was er deze keer niet bij - mensen moeten altijd gekke dingen kunnen doen - maar we hebben wel gekajakt op de snelstromende rivier ( alleen met de stroom mee natuurlijk ), iets waar mijn schoonzusje heel jaloers zou op zijn. En ja, tussen de pyranas en de kaaimannen, maar op van die brede duo-zitters, dus geen risk. En vandaag hadden we eigenlijk vanmorgen al terug naar de stad moeten vertrekken, maar we hebben een uitstap naar het apeneiland genegocieerd, vanmiddag dan, en dan worden we vanavond weer teruggebracht met pirogue naar electriciteit en internet. Tot dan, dikke kussen.
Daar zijn we dan. Het apeneiland is een sisser geworden. Een uur door het slijk geploeterd en in de hoge bomen liggen staren en vooral gezweet - kletsnat tot op het bot - maar behalve een groepje slapende vleermuizen geen kat of geen aap gezien. Dan terrecht gekomen in een schitterend hotelletje aan de rivier op loopafstand va Puerto Maldonado, een aanrader. Hier blijven we 4 nachten. Gisteren hebben we een taxi gecharterd om naar een wilde-dieren-asiel te rijden een twintigtal kilometer buiten het stadje. Een sterke madame van een jaar of 50 die daar moederziel alleen de boel runt met 2 betaalde krachten en zoveel mogelijk vrijwilligers. Het centrum leeft van donaties, betaalde bezoeken ( wij ) en van de vrijwilligers ( 50 €/dag). Het vangt de dieren op die door de mensen terug op straat gegooid worden. Iedereen wil wel een lief klein aapje of ee papegaai of zelfs een klein wild biggetje of een reetje voor in den hof. Maar die lieverdjes worden groot en ook al eens stout of vuil of zelfs agressief en dan moeten de baasjes ze niet meer hebben en gooien hen op straat waar ze dan met een beetje geluk opgepakt worden door de politie en naar ons madame gebracht worden, die ze weer aansterkt, liefst een familietje of een groepje laat vormen, en ze dan terug uitzet in de jungle, ver van de stad. Ons madameke was heel bitter over de mens, over de overheid en over de toerisrische sektor, maar ik kan me inbeelden dat eenzaam vechten tegen de bierkaai dat na een tijd met zich meebrengt.
Vanmorgen zijn Pat en Mick in een taxi gestapt naar de vlieghaven. Voor hen is het bijna voorbij. Poesje en ik hebben dan twee uur gesukkeld om fotootjes te plakken aan de vorige nieuwsbrief ( MachuPicchu ) maar iets in het proces ontgaat ons. Ezels! Blijkbaar hebben we jullie dan vervolgens gemitraileerd met 4 nieuwsbrieven - steenezels! - maar soit, zo zal de brief niet onopgemerkt blijven. Morgen gaan we per pirogue naar de kleilikkende aapjes en papegaaien kijken, tot dan.
En dat was dan weer eens echt de moeite zie, om 4 h opgestaan, om 5 h in de boot met ons tweetjes, een captain en een gids. Zonsopgang toen we aan de klei-fallaises kwamen, even wachten, en daar kwamen ze uit alle richtingen : 4 soorten papegaaien, van de allergrootsten ( macaus) tot de grote parkiet-papegaai. Ook de red-head en de groene papegaai. Ze kwamen standaard aangevlogen in koppeltjes, helemaal zoals wij. Oorspronkelijk verzamelden ze allen in de toppen van de bomen, en dan ineens waren ze met genoeg en kwamen ze naar beneden naar de kleiwanden. De gids dacht dat de kleiwanden speciale mineralen bevatten waar de papegaaien op afkomen, maar mijn Poesje koopt al jaren klei voor onszelf en voor de hondjes als ze iets mankeren - dan doen we het in hun eten. Honden gaan ook graag drinken uit gele kleistofplassen. Ze weten wel wat goed voor hen is, en de papegaaien dus ook. De enige apen die we gezien hebben zijn de drietenige luiaards. Gekke beesten. Nog nooit iets zo traag zien bewegen. Is misschien iets voor de mens als we echt met te veel mensen op deze wereld zijn.
sorry dat deze brief zo lang is, dus nu heel snel een enkel kusje en bedankt voor jullie reakties!!!
Maar nu het jungle verhaal dus. We zijn afgezakt van 3000m naar 200m altitude, van 12gr.c naar 30gr.c, van 40%vochtigheid naar 90%..... ge zoudt me hier nu moeten zien zitten, bloot bovenlijf, in de hangmat voor onze houten lodge, met jungle bomen voor ons, dwz 40 m hoog, (kan tot 70m gaan) , maar vooral een voet die uitloopt in de vorm van een gelijkzijdige driehoek, dus heel breed aan de basis. Als we ons fotoprobleempje kunnen oplossen krijgen jullie het te zien. Maar het mooist van al zijn de geluiden. Je hoort letterlijk al wat om je leeft echter zonder het te zien en zelfs voor de helft zonder te weten wie of wat het geluid maakt. Heel uitzonderlijk laat het beestje zich eens zien, meestal per ongeluk, want dieren lijken hier veel schuwer te zijn dan in Afrika of Azië. In Afrika zouden we al lang aapjes op het terras gehad hebben, nieuwsgierig en hongerig, maar hier is het gevoel van curieus zijn blijkbaar nog niet geintroduceerd, en de natuur geeft genoeg voedsel om niet hoeven te gaan bedelen. Behalve dan voor de muggen,die moeten bij de mensen zijn, vooral dan bij de zoet-bloed-soortigen, genre mijn poesje. Mij fladderen en zoemen ze wel constant rond mijn lijf(plezant, ge zijt nooit alleen) maar bij mijn poes komen ze eten.Ik ben in Afrika beginnen biergistpillen pakken om de geur van je huid te veranderen en malaria muggen af te stoten, en ik doe het nog altijd want ook in Portugal komt het soms van pas en hier is het weeral een zegen.
Maar goed, toen we naar hier vlogen vanuit cusco moesten we weer holderdebolder vroeg uit bed, snel snel ontbijt bij een meisje met de slaapprut nog in haar ogen, propprop een taxi met 4 personen plus bagage om dan in een overvolle stikdure vlieghaven te zitten vingerdraaien tot de middag omdat madam vliegmachine (natuurlijk madam!!!) weer eens te laat is. dus een halve dag jungle programma kwijt maar toch nog een avondwandeling gemaakt en van alles geleerd van de bomen, boomparasieten en boomvruchten (elke wandeling heeft hier een tema) . de volgende ochtend moesten we gelijk om 4.30u aan het ontbijt zitten(nog donker natuurlijk) en om ,5u zaten we in de pirogue. eens aan land een tocht van 3 km door het woud - botten aan want het slijk komt tot boven je enkels - pladderen en ploeteren - wachten op de achterblijvers- af en toe een lesje over vruchtje X of beestje Y - die drie km mag je wel met drie vermenigvuldigen als het om de physische inspanning gaat, en maal 10 voor het verloren zweet. Onze arme Pat is ondertussen op haar 72 en dat zal wel niet meer voor herhaling vatbaar zijn. Ook wij leren zo onze grenzen kennen.
We liepen dus eigenlijk naar een meer om per pirogue langs de oevers, aapjes, vogels, papegaaien, anacondas en met heel geluk de reuzeotters te zien ( een groep van 7 beesten van 40 a 60 kg.). Aapjes, slangen en papedinges hebben we niet gezien maar mijn oorbelletje heeft ons weer eens gered en we hebben de groep otters verrast op het stukje meer wat w ij gedaan hebben. Ik kon er niet mee gaan zwemmen wegens piranha's en kaaimannen in het meer maar zelfs dan was het een nooit gezien geluk: heerlijk die drie km. terug, afzien kan mooi en plezant zijn. Maar ze weten het daar, we kregen bij thuiskomst 2u. om een slaapje te doen. Dan een wandeling in het donker met als thema insecten, en vooral dan de tarantulla - veel gegil van de dames - en dat was wel een heel succes, volgens mij weten die gasten ze zitten. Elke avond is er na schemer ook een piroguetochtje van een uur langs de oever van de Madre de Dios rivier om kaaimannen te gaan spotten. Eerste avond niks gezien wegens te hoog water, gisteren twee gespot, maar vooral een prachtige kingfisher gezien, zo groot als we hem nog nooit gezien hebben. Er zitten hier niet minder dan vijf soorten kingfishers. En met reden : gisterenmiddag zijn we met zijn zessen een uurtje gaan vissen in een kreekje langs de rivier, houten stokjes als vislijn, stukjes rauw rundstoofvlees als aas, en we hadden 2 pyranas, 2 katvissen en 3 lisas. 1pyrana en 1 lisa hebben we laten roosteren om te proeven. Oh wat hou ik van vis na 5 dagen kiek,kiek en nog eens kiek.
En dan hebben we natuurlijk ook de held uitgehangen : de jungle langs boven gezien. Nee, niet per helikopter, das niet goed voor onze CO-voetafdruk, das zo al erg genoeg, maar eerst klimmen naar de top van de hoogste boom - via ladder - dan een voor een per zipliner aan een kabel vliegen over de jungle naar een platform in een andere hoge boom op zo'n 150m. Vandaar per hangbrug naar weer een hogere boom en dan per zipliner naar de eerste boom waar de vrouwen op ons wachtten. Tenslotte hadden we nog een tripje via luxe hangbrug. En neen, benjispringen was er deze keer niet bij - mensen moeten altijd gekke dingen kunnen doen - maar we hebben wel gekajakt op de snelstromende rivier ( alleen met de stroom mee natuurlijk ), iets waar mijn schoonzusje heel jaloers zou op zijn. En ja, tussen de pyranas en de kaaimannen, maar op van die brede duo-zitters, dus geen risk. En vandaag hadden we eigenlijk vanmorgen al terug naar de stad moeten vertrekken, maar we hebben een uitstap naar het apeneiland genegocieerd, vanmiddag dan, en dan worden we vanavond weer teruggebracht met pirogue naar electriciteit en internet. Tot dan, dikke kussen.
Daar zijn we dan. Het apeneiland is een sisser geworden. Een uur door het slijk geploeterd en in de hoge bomen liggen staren en vooral gezweet - kletsnat tot op het bot - maar behalve een groepje slapende vleermuizen geen kat of geen aap gezien. Dan terrecht gekomen in een schitterend hotelletje aan de rivier op loopafstand va Puerto Maldonado, een aanrader. Hier blijven we 4 nachten. Gisteren hebben we een taxi gecharterd om naar een wilde-dieren-asiel te rijden een twintigtal kilometer buiten het stadje. Een sterke madame van een jaar of 50 die daar moederziel alleen de boel runt met 2 betaalde krachten en zoveel mogelijk vrijwilligers. Het centrum leeft van donaties, betaalde bezoeken ( wij ) en van de vrijwilligers ( 50 €/dag). Het vangt de dieren op die door de mensen terug op straat gegooid worden. Iedereen wil wel een lief klein aapje of ee papegaai of zelfs een klein wild biggetje of een reetje voor in den hof. Maar die lieverdjes worden groot en ook al eens stout of vuil of zelfs agressief en dan moeten de baasjes ze niet meer hebben en gooien hen op straat waar ze dan met een beetje geluk opgepakt worden door de politie en naar ons madame gebracht worden, die ze weer aansterkt, liefst een familietje of een groepje laat vormen, en ze dan terug uitzet in de jungle, ver van de stad. Ons madameke was heel bitter over de mens, over de overheid en over de toerisrische sektor, maar ik kan me inbeelden dat eenzaam vechten tegen de bierkaai dat na een tijd met zich meebrengt.
Vanmorgen zijn Pat en Mick in een taxi gestapt naar de vlieghaven. Voor hen is het bijna voorbij. Poesje en ik hebben dan twee uur gesukkeld om fotootjes te plakken aan de vorige nieuwsbrief ( MachuPicchu ) maar iets in het proces ontgaat ons. Ezels! Blijkbaar hebben we jullie dan vervolgens gemitraileerd met 4 nieuwsbrieven - steenezels! - maar soit, zo zal de brief niet onopgemerkt blijven. Morgen gaan we per pirogue naar de kleilikkende aapjes en papegaaien kijken, tot dan.
En dat was dan weer eens echt de moeite zie, om 4 h opgestaan, om 5 h in de boot met ons tweetjes, een captain en een gids. Zonsopgang toen we aan de klei-fallaises kwamen, even wachten, en daar kwamen ze uit alle richtingen : 4 soorten papegaaien, van de allergrootsten ( macaus) tot de grote parkiet-papegaai. Ook de red-head en de groene papegaai. Ze kwamen standaard aangevlogen in koppeltjes, helemaal zoals wij. Oorspronkelijk verzamelden ze allen in de toppen van de bomen, en dan ineens waren ze met genoeg en kwamen ze naar beneden naar de kleiwanden. De gids dacht dat de kleiwanden speciale mineralen bevatten waar de papegaaien op afkomen, maar mijn Poesje koopt al jaren klei voor onszelf en voor de hondjes als ze iets mankeren - dan doen we het in hun eten. Honden gaan ook graag drinken uit gele kleistofplassen. Ze weten wel wat goed voor hen is, en de papegaaien dus ook. De enige apen die we gezien hebben zijn de drietenige luiaards. Gekke beesten. Nog nooit iets zo traag zien bewegen. Is misschien iets voor de mens als we echt met te veel mensen op deze wereld zijn.
sorry dat deze brief zo lang is, dus nu heel snel een enkel kusje en bedankt voor jullie reakties!!!
-
12 Maart 2017 - 07:19
Kris:
Wat een avontuurlijke reis! Ik ben blij dat ik een beetje kan meegenieten door jullie verslag te lezen, effe al mijn lichamelijke problemen vergeten .Hopelijk kunnen we nog eens praten via Whatsapp. Nog een fijne vakantie ! xxx -
12 Maart 2017 - 07:20
Martin En Anneke:
Allemachtig wat een spannende tripjes over rivieren, door bossen en in bomen.
Jullie moeten wel in een goede conditie zijn om dit allemaal zo goed te doorstaan! Houden zo!.
Walter: wat is kiek?
Groeten en geniet verder, en hou ons op de hoogte, we genieten mee met jullie verhalen.
Martin en Annneke -
12 Maart 2017 - 08:38
Frank:
Amai zeg, wat een activiteiten. Dat is geen rustvakantie duidelijk. Dikke X -
12 Maart 2017 - 08:59
Magda Wouters:
Walter,
ik kan het niet laten maar het is niet van jut naar jaar maar van hut naar haar, ik denk dat dat echt Geels is just gelijk een kieke... je hebt gewoon de verkeerde medeklinker gebruikt.
Veel zweet hebben jullie daar al gelaten. Ik zou heel graag mee in de bomen gezwierd hebben, lijkt me fantastisch. Piranha's zijn die lekker om te eten?
Leuke avonturen ik kijk al uit naar het volgende verslag van jullie reis. Al ooit gedacht aan het schrijven van een boek over jullie avonturen??? Zeker overwegen ik zou het graag lezen.
dikke knuffels
Magda en Louis (zonder Chopin maar met Marco)
-
12 Maart 2017 - 10:19
Guido & Mimi:
Beste Walter en Nicole,
omdat wij niets van jullie avontuur willen missen hebben we een "oplossing" gevonden: wij lezen nu om beurt jullie reisverslagen MET EEN (GROOOOOT) VERGROOTGLAS en dat heeft als voordeel dat we zelfs
alle punten en komma's mee kunnen lezen !
Aangezien ik deze avonturen zelf al beleefd heb en Mimi nu "bevestiging" van deze avontuurlijke reis leest is ze meer en meer aangestoken en begint mij al het vuur aan de schenen te leggen om "binnenkort" ook eens naar Lima, Nacsa, Cusco, Titicaca, enz. te reizen !
Nog een verdere spannende en leuke reis en tot het volgende verslag,
Guido -
12 Maart 2017 - 11:46
Ma En Pa:
Bij jullie verslag zou de weg dromen iets wat wij nooit zouden doen of gedaan hebben. Nog veel plezier verder. Ma pa -
12 Maart 2017 - 12:15
Johannie:
Het klinkt allemaal heel vertrouwd. Maar tarantulas hangen niet aan een draadje!
Geniet ervan zolang het kan.
Beijinhos
Johannie -
12 Maart 2017 - 17:52
Christina:
WAAAUUUWW !!!! Tarzan Walter zorg maar goed voor Jane he !
Kusjes -
12 Maart 2017 - 19:12
Guy:
Na lezen van jullie verslag denk ik dat jullie doodmoe terug thuis zullen komen maar wel met een voldaan gevoel. Geniet maar verder
Kusjes guy
-
13 Maart 2017 - 09:21
Erik Wolters:
Prachtige tocht , maar moeten jullie soms afzien!Wat is een "piroque"?
Ik geniet mee . veel plezier nog , liefs Erik -
13 Maart 2017 - 13:46
Tessa:
Wapoestjes
Net alles gelezen en wat heerlijk allemaal!!!
Wat een avontuur!!!!
Geniet er verder volop van xxxxxxx -
13 Maart 2017 - 20:50
Baltthasar:
Gezellig samen zweten, lekker hoor! Ook nog wat modder er bij en de jungle omgeving is compleet.
Veel plezier!
Balt en Karin vanuit de Dominicaanse Republiek, met geciviliseerd tropisch regenwoud. -
16 Maart 2017 - 23:22
Jan En Bernadette:
Hallo Nicole en Walter,
Wij zijn echt mee aan het genieten van jullie verhalen.
Juist de weerberichten gezien, hopelijk geen last van die overstromingen daar.
Dikke warme knuffels van ons.
J&B
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
