Tomorrowland
Door: wapoe
Blijf op de hoogte en volg Walter en Nicole
30 Maart 2017 | Peru, Lima
Hoy chicos, of hebt ge liever "Hi guys"?
Eén van de nadelen van reizen met een organisatie, zoals nu die Peru Hop, is dat er altijd in elke bus een gids verantwoordelijk is. We hebben er nu al een heel stel meegemaakt, en ze hebben allemaal één ding gemeen: alle mededelingen in de bus worden én in Spaans én in Engels gedaan, en steevast worden we in het Spaans aangesproken met Ok chicos en begint elke zin daar ook mee, en in het Engels is het dan Ok guys. Ik voel me dan altijd terug een padvinder, plezant om je jong te voelen, maar een beetje te veel van het goede.
In alle geval toen we hier in Paracas toekwamen was het direct Bingo. Ze waren aan het strand een groot podium aan het opzetten. Bleek dat er dit weekend het einde van de druivenoogst gevierd werd. Deze regio is de druivenstreek, en er wordt flink wat geteeld. Niet alleen maken ze wijn waarvan 90% meio-seco of dolce en dus voor ons ondrinkbaar, en de andere 10% seco en dus voor ons normale lekkere wijn maar voor hen kattepis. Maar het nationale produkt is natuurlijk de Pisco, een aguardente gestookt van wijn en druivenmost, zeg maar de Portugese bagaço of beter bagaceira, of de Italiaanse grappa. Pisco is glashelder, tussen de 40 en 45% alcohol. Het is helemaal niet zo lekker als medronho, dus zelf drinken wij het niet. Hier wordt het ook weinig puur gedronken, maar ze maken er allerlei coctails van, waarvan de befaamdste de Pisco Sour, die we al leren maken hebben de eerste dagen bij de familie van Pat in Lima. Zelf drinken we meer Pisco Chilcano, op basis van Ginder Ale en Amargo. Pisco wordt hier meer gedronken dan bier of wijn, dus het is echt wel belangrijk. Daarom zijn we ook een pisco distilleerbedrijf gaan bezoeken, trouwens met de grootste alambic die ik ooit gezien heb. Zelf stoken we onze medronho in een keteltje van 200 liter, niet niks, maar deze ketel was wel 3000 l of meer. Alleen de bodem was in koper, de rest in beton ( vloek vloek vloek ) , het bad water voor de condensatie was een flink zwembad. De gebroken druiven gisten in grote betonnen bakken ( vroeger ceramiek kruiken ), maar nu komt het : het gistingsproces duurt maar twee weken ( bij ons minimum 3 maand, medronho minimum 6 weken), en dat komt volgens hen doordat het hier zo ongelooflijk warm is, veel heter dan gelijk waar elders (?). Maar dat verklaart natuurlijk die zoete wijn, want die druiven zijn niet uitgegist en er blijft suiker over die nog niet getransformeerd is in alcohol. Maar het gros van die wijn wordt dus gelijk gedistilleerd omdat de pisco veel populairder is dan de wijn.
Allemaal om uit te leggen waarom het feest was. Twee nachten muziekfestival - veelal salsa - een hoop pisco - en eetkraampjes, maar vooral veel wippende en dansende mensen. En vrolijke hondjes die overal hapjes kregen. Dus dat was bingo !
Ik had het er al over dat de golfstroom veel plankton aanvoert, wat zorgt voor veel vis, dus veel voedsel voor zeeleeuwen, pinguïns, dolfijnen en vogels. Aan het strand van Paracas zit het vol pelikanen die vissen in de golfjes. Ze duiken voor uw neus en rondom u als ge in het water gaat. Pelikanen, 2 soorten aalschovers, de ganse familie meeuwen en nog een piet waarvan ik de naam niet ken. Echt spektakel. We zijn ook weer naar een National Reserve gereden : 105.000 km2 woestijn maar ook nog eens 2x zoveel water - en proper deze keer - aan de zee. Heel veel vogels ook.
En dan gisteren nog eens de zee op, weer naar eilandjes met zeeleeuwen en pinguïns, en, grote verrassing, dolfijnen ! Op een gegeven moment varen we door een plaats waar honderden jagers om ons heen vlogen en doken, het stikte daar van de kleine vis : sardientjes, anchovisjes en vooral pilchard en plots, daar waren ze ook, de feestvarkens, dolfijnen. En maar eten allemaal. Zo ziet ge maar, het is altijd enkel maar een kwestie van voedsel in de natuur. Ons doel was een eilandengroepje, bewoond door zeeleeuwen en pinguïns, maar vooral vogels. Nooit zoveel vogels geconcentreerd gezien. Van gieren en pelikanen, om de grootsten te noemen, tot meeuwen en sternen als de kleinsten, en alles daartussen. Wat een massa, wat een natuur. En als ge er niet van houdt om ze allemaal samen te hebben, dan gaat ge wandelen langs het water - vandaag wel drie uur gewandeld, tot al je drinkwater op is, en dan zie je ze allemaal een voor een, plus alle oeverlopertjes, en kan je ze rustig observeren. Daarna langs een winkeltje gewandeld en onze lunch bij elkaar gesprokkeld : avocado, mango en druifjes, maar mango zo zoet en zacht als in Burkina Faso, en de druifjes, moscatelletjes zo zoet als de septemberdruifjes van Ozzebroer zijn tuin in Joios, en dan die avocados, ik zou gezworen hebben dat ze ingevoerd waren uit Manuel zijn horta. Oh wat gezond zulde zeggen, en das waar, heel gezond, maar calorieën en suikers jong, een BOM. Denk maar niet dat ge daarvan vermagert, zeker niet als ge het doorspoelt met een glas wijn. Maar wat lekker, en vooral een zoete wraak op dat hotelontbijt van broodjes met confituur wat we hier krijgen, ne mens zou in zijn bed blijven liggen moest er geen koffie bij zijn.
Maar het jongske dat de ontbijtzaal en de bar open houdt is een schatje. 17 jaar en gek van muziek. Hij had ons zien springen op het druivenfestival en toen hij hoorde dat we van België kwamen - dat land met die vele muziekfestivals - en toen we de naam Tomorrowland lieten vallen en dat dat ook al in Brazilië wordt georganiseerd, toen heeft hij een ganse dag op het internet gezeten en nu krijgen we de hele dag electronische energie muziek geserveerd aan zwembad, ontbijt en bar. Hij zit nl. ook aan de knoppen.
Trouwens het feestje loopt hier zowat op zijn staart. Vanavond pakken we de laatste Hi guys naar Lima en morgenavond stappen we op de Fasten seat belts. Met Guido en zijn seniorenmomentjes zullen we dan wel eens een update doen, een upgrade zal al veel moeilijker gaan waarschijnlijk. Vandaag laatste wandelingen, Afscheid nemen van de vogeltjes en de hondjes. Dat laatste is een pagina die ik jullie ook niet kan verzwijgen. Peru heeft een hondenras waar mijn Poes helemaal niet van houdt en wat ze porco preto noemt, zwart varken. Het is een halfhoog zwart hondje, zonder één haartje op zijn lichaam. Héél populair, maar ofwel heel duur, ofwel fragiel want ge ziet hem niet als straathond, en er zijn hier heel veel straathonden. Anders dan in Portugal : alle straathonden zijn gezond en goed gevoed, meer zelfs, ze zijn allemaal lief en graag gezien. Veel mensen stoppen om een hondje aan te halen en te strelen, overal staat voedsel en water. Geenenkele hond heeft teken - schijnt hier niet te bestaan - en die kale beestjes kunnen zelfs geen vlooien hebben. Moeilijk om te knuffelen, zo'n kale huid. Foto volgt in Poesje haar foto-epiloog, tot dan of tot knuffel. Kusjes.
Eén van de nadelen van reizen met een organisatie, zoals nu die Peru Hop, is dat er altijd in elke bus een gids verantwoordelijk is. We hebben er nu al een heel stel meegemaakt, en ze hebben allemaal één ding gemeen: alle mededelingen in de bus worden én in Spaans én in Engels gedaan, en steevast worden we in het Spaans aangesproken met Ok chicos en begint elke zin daar ook mee, en in het Engels is het dan Ok guys. Ik voel me dan altijd terug een padvinder, plezant om je jong te voelen, maar een beetje te veel van het goede.
In alle geval toen we hier in Paracas toekwamen was het direct Bingo. Ze waren aan het strand een groot podium aan het opzetten. Bleek dat er dit weekend het einde van de druivenoogst gevierd werd. Deze regio is de druivenstreek, en er wordt flink wat geteeld. Niet alleen maken ze wijn waarvan 90% meio-seco of dolce en dus voor ons ondrinkbaar, en de andere 10% seco en dus voor ons normale lekkere wijn maar voor hen kattepis. Maar het nationale produkt is natuurlijk de Pisco, een aguardente gestookt van wijn en druivenmost, zeg maar de Portugese bagaço of beter bagaceira, of de Italiaanse grappa. Pisco is glashelder, tussen de 40 en 45% alcohol. Het is helemaal niet zo lekker als medronho, dus zelf drinken wij het niet. Hier wordt het ook weinig puur gedronken, maar ze maken er allerlei coctails van, waarvan de befaamdste de Pisco Sour, die we al leren maken hebben de eerste dagen bij de familie van Pat in Lima. Zelf drinken we meer Pisco Chilcano, op basis van Ginder Ale en Amargo. Pisco wordt hier meer gedronken dan bier of wijn, dus het is echt wel belangrijk. Daarom zijn we ook een pisco distilleerbedrijf gaan bezoeken, trouwens met de grootste alambic die ik ooit gezien heb. Zelf stoken we onze medronho in een keteltje van 200 liter, niet niks, maar deze ketel was wel 3000 l of meer. Alleen de bodem was in koper, de rest in beton ( vloek vloek vloek ) , het bad water voor de condensatie was een flink zwembad. De gebroken druiven gisten in grote betonnen bakken ( vroeger ceramiek kruiken ), maar nu komt het : het gistingsproces duurt maar twee weken ( bij ons minimum 3 maand, medronho minimum 6 weken), en dat komt volgens hen doordat het hier zo ongelooflijk warm is, veel heter dan gelijk waar elders (?). Maar dat verklaart natuurlijk die zoete wijn, want die druiven zijn niet uitgegist en er blijft suiker over die nog niet getransformeerd is in alcohol. Maar het gros van die wijn wordt dus gelijk gedistilleerd omdat de pisco veel populairder is dan de wijn.
Allemaal om uit te leggen waarom het feest was. Twee nachten muziekfestival - veelal salsa - een hoop pisco - en eetkraampjes, maar vooral veel wippende en dansende mensen. En vrolijke hondjes die overal hapjes kregen. Dus dat was bingo !
Ik had het er al over dat de golfstroom veel plankton aanvoert, wat zorgt voor veel vis, dus veel voedsel voor zeeleeuwen, pinguïns, dolfijnen en vogels. Aan het strand van Paracas zit het vol pelikanen die vissen in de golfjes. Ze duiken voor uw neus en rondom u als ge in het water gaat. Pelikanen, 2 soorten aalschovers, de ganse familie meeuwen en nog een piet waarvan ik de naam niet ken. Echt spektakel. We zijn ook weer naar een National Reserve gereden : 105.000 km2 woestijn maar ook nog eens 2x zoveel water - en proper deze keer - aan de zee. Heel veel vogels ook.
En dan gisteren nog eens de zee op, weer naar eilandjes met zeeleeuwen en pinguïns, en, grote verrassing, dolfijnen ! Op een gegeven moment varen we door een plaats waar honderden jagers om ons heen vlogen en doken, het stikte daar van de kleine vis : sardientjes, anchovisjes en vooral pilchard en plots, daar waren ze ook, de feestvarkens, dolfijnen. En maar eten allemaal. Zo ziet ge maar, het is altijd enkel maar een kwestie van voedsel in de natuur. Ons doel was een eilandengroepje, bewoond door zeeleeuwen en pinguïns, maar vooral vogels. Nooit zoveel vogels geconcentreerd gezien. Van gieren en pelikanen, om de grootsten te noemen, tot meeuwen en sternen als de kleinsten, en alles daartussen. Wat een massa, wat een natuur. En als ge er niet van houdt om ze allemaal samen te hebben, dan gaat ge wandelen langs het water - vandaag wel drie uur gewandeld, tot al je drinkwater op is, en dan zie je ze allemaal een voor een, plus alle oeverlopertjes, en kan je ze rustig observeren. Daarna langs een winkeltje gewandeld en onze lunch bij elkaar gesprokkeld : avocado, mango en druifjes, maar mango zo zoet en zacht als in Burkina Faso, en de druifjes, moscatelletjes zo zoet als de septemberdruifjes van Ozzebroer zijn tuin in Joios, en dan die avocados, ik zou gezworen hebben dat ze ingevoerd waren uit Manuel zijn horta. Oh wat gezond zulde zeggen, en das waar, heel gezond, maar calorieën en suikers jong, een BOM. Denk maar niet dat ge daarvan vermagert, zeker niet als ge het doorspoelt met een glas wijn. Maar wat lekker, en vooral een zoete wraak op dat hotelontbijt van broodjes met confituur wat we hier krijgen, ne mens zou in zijn bed blijven liggen moest er geen koffie bij zijn.
Maar het jongske dat de ontbijtzaal en de bar open houdt is een schatje. 17 jaar en gek van muziek. Hij had ons zien springen op het druivenfestival en toen hij hoorde dat we van België kwamen - dat land met die vele muziekfestivals - en toen we de naam Tomorrowland lieten vallen en dat dat ook al in Brazilië wordt georganiseerd, toen heeft hij een ganse dag op het internet gezeten en nu krijgen we de hele dag electronische energie muziek geserveerd aan zwembad, ontbijt en bar. Hij zit nl. ook aan de knoppen.
Trouwens het feestje loopt hier zowat op zijn staart. Vanavond pakken we de laatste Hi guys naar Lima en morgenavond stappen we op de Fasten seat belts. Met Guido en zijn seniorenmomentjes zullen we dan wel eens een update doen, een upgrade zal al veel moeilijker gaan waarschijnlijk. Vandaag laatste wandelingen, Afscheid nemen van de vogeltjes en de hondjes. Dat laatste is een pagina die ik jullie ook niet kan verzwijgen. Peru heeft een hondenras waar mijn Poes helemaal niet van houdt en wat ze porco preto noemt, zwart varken. Het is een halfhoog zwart hondje, zonder één haartje op zijn lichaam. Héél populair, maar ofwel heel duur, ofwel fragiel want ge ziet hem niet als straathond, en er zijn hier heel veel straathonden. Anders dan in Portugal : alle straathonden zijn gezond en goed gevoed, meer zelfs, ze zijn allemaal lief en graag gezien. Veel mensen stoppen om een hondje aan te halen en te strelen, overal staat voedsel en water. Geenenkele hond heeft teken - schijnt hier niet te bestaan - en die kale beestjes kunnen zelfs geen vlooien hebben. Moeilijk om te knuffelen, zo'n kale huid. Foto volgt in Poesje haar foto-epiloog, tot dan of tot knuffel. Kusjes.
-
30 Maart 2017 - 19:46
Jan & Bernadette:
Hey, laat weten wanneer jullie eigen Pisco Chilcano klaar is in Portugal zodat wij kunnen komen proeven. Zo weten wij dat jullie wel aandachtig genoeg geweest zijn daar ginder ver in Paracas. :-) :-) Fijne en veilige terugreis en tot.......
Groetjes J&B
-
30 Maart 2017 - 20:10
Guido & Mimi:
Goeie vrienden,
Mimi is echt razend gebrand op jullie reisverslagen. Mooi beeld overigens als ze aan het lezen is met de hulp van haar groooooot vergroooootglas. Voordeel is dat zealzo geen punt of komma mist.
Weet je nu waarom er in Portugal zoveel "Chico Zé" zijn oftewel "jefkens" ....
Leuk van die "porco pretos" maar laat ze maar best ginder want hier zijn er al meer dan te veel waarvan veel ondervoed en onverzorgd, behalve jullie leuke beesten natuurlijk.
Nog een verdere goede en leuke reis gewenst en tot de volgende medronho !
Guido -
30 Maart 2017 - 20:23
Johan:
Hi Guy,
schijnt dat iedereen daar Guy noemt,
zal Nicole's broer niet zo smaken;
waar wij wel van genoten hebben, is Walter
maar dat is allang bekend,
jouw onnavolgbare verteltrent ( naar onze Trent zeker?)
't is alsof wij erbij waren
blij dat het zo grandioos was, dat je genoten hebt,
als de foto's aan de muur hangen, thuis in Funcho,..
ge gaat niet moeten aandringen...
we zijn al op weg
goede terugreis
christina (bij Trentje in Gent, nu) &
jojo ( mag op de pets letten)
beijzinhos -
30 Maart 2017 - 20:53
Guy:
walter zal blij zijn als hij thuis is bijna alle dagenGuy horen roepen en dan maar omkijken of hij zijn schoonbroer niet zag en natuurlijk ook dat hij zijn eigen madrohne terug kan proeven, Al jullie verslagen heeft mij erom geboeid en zal blij zijn dat ik het uit jullie eigen mondje kan horen met de mooie bijkomende foto`s.
Goede reis terug en tot in Portugal. Guy -
30 Maart 2017 - 21:20
Magda Uit Het Broek:
Hallo Nicole en Walter,
Als ik van jullie was dan zou ik nog verder reizen... je moet toch niet echt thuis zijn?? Wij gaan jullie verhalen missen. Prachtig Walter ik heb een nieuw woord dat ik super enorm grappig vind en dat is dat piepekoekeloerderke. Geweldig. Dat gebruik ik nu voor vele dingen.
Door jullie verhalen zijn we een lange tijd op reis geweest en nu komen we terug thuis met onze voeten op de grond in het broek wat niet altijd vaste grond garandeert.
Bedankt, we hebben genoten en hebben alles opgeslagen zodat we als het zonnetje schijnt, de B&B brand,
de vrijetijdskledij is aangetrokken, het glas wijn is gevuld en de podenco zalig aan onze voeten ligt...dan gaan we even terug op reis naar PERU en....genieten.
We kijken uit naar de veelzeggende foto's. Have a nice trip and see you soon.
Magda en Louis en Marco -
30 Maart 2017 - 21:30
Magda Wouters:
Sorry,
niet ongerust zijn,
onze B&B staat niet in brand maar correctie: de B&Q brandt soms al....
Magda en Louis en de podenco -
30 Maart 2017 - 22:03
Anja En Felix:
Dit lijkt ons weer een prachtige reis te zijn geworden , jongelui !!! We zijn uiteraard flink jaloers , maar zolang ons maandelijkse staatslot niets opbrengt ( integendeel.......) en ons huis al 4 jaar te koop staat zijn onze reisjes een stuk dichter bij ( 3 weken geleden een paar dagen naar Arles , eind volgende week naar oudste zoon in Londen , en mogelijk eind mei naar Zuid- Spanje om nieuwe woning van jongste zoon te bewonderen ........., en in juli naar Nederland ).
We kijken uit naar de foto's straks ! Felix en Anja. -
31 Maart 2017 - 10:14
Desiree:
Hallo Nicole en Walter,
Bedankt voor de leuke verslagen, een hele belevenis, jullie hebben er echt van genoten.
Wens jullie een goede terugreis, en droom lekker van jullie belevenissen.
Groetjes Desiree en Karel -
31 Maart 2017 - 19:46
Karin Lieshout:
Oh die Pisco Sour vinden wij zooo lekker. Er is zelfs een strijd gaande tussen de Chilenen en de Peruanen wie de 'ECHTE' pisco maakt. Wij zijn net terug uit de DR, bij Lob cs op bezoek geweest. Over 3 weken zijn we in Frankrijk. We moeten elkaar toch echt weer eens zien!
Dank voor de mooie verhalen. XXXX -
01 April 2017 - 16:21
Kristof & Sabrina:
'n prachtig "opstellen" terug ... 't was superleuk jullie verhalen te mogen meelezen en meegenieten, elk op onze manier ... En voor strakjes, Kristof Vegas en Like Sabrina staan jullie op te wachten ... Ergens aan een stationnetje in 't zuiden van Portugal met de nodige Tomorrowland beats ... -
01 April 2017 - 23:55
Margriet:
Lieve Nicole en Walter,
Ik neem aan dat jullie ondertussen alweer op jullie eigen terras aan een lekker pintje zitten..en dat is dan ook weer genieten en natuurlijk nagenieten van de mooie reis...Proost! En hopelijk tot gauw eens ziens. liefs, Margriet -
03 April 2017 - 08:45
GUY DE SIMPELE & Bakyt:
Geweldige verhalen.
Als jullie in de buurt zijn is afspreken.
-
03 April 2017 - 20:33
Rymenans Frans:
Hai Walter i, deze week hier zulk hondje gezien en degelijk frans en ik dachten wat loopt die daar met een varken aan een leiband ,nu zitten wij hier te lachen om dat het dus toch een hond is ,wij vinden het niet zo mooie maar ja elk zijn zin he ,wij zijn erg benieuwd om jullie verhalen eens echt te horen vertellen ,
spijtig foto kan ik niet zien maar dat komt wel .
Een mooie terug reis en vergeet Belgie niet -
12 April 2017 - 14:44
Martin En Anneke:
Alweer een leuk verslag van jullie reis! We hebben méé genoten van Peru.
Wel thuis! En bedankt voor jullie verhalen.
Groet vanuit lenteachtig Rijnsburg, Martin en Anneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
