Tromgeroffel
Door: wapoe
Blijf op de hoogte en volg Walter en Nicole
11 Mei 2012 | Brazilië, Brasilia
Eerste verslagje vanuit Brazilië. Theeft lang geduurd, maar we zijn dan ook 2 weken in België gebleven alvorens de plas over te steken. Ondertussen had Poesje al heel wat over Brazilië gelezen en om eerlijk te zijn, niet veel goeds - of had ze enkel het negatieve onthouden? In alle geval zat de schrik er wat in en ze was op zijn minst gezegd een beetje zenuwachtig. Maar we nu een dag of 8 hier en de hemel klaart al flink op. De eerste indrukken, allemaal grote, lieve maar vooral dikke mensen die toch geen last schijnen te hebben van hun overgewicht. Overwegend zwart hier in Bahia maar ook veel blanken en koffie met melk en op het eerste zicht zou je zeggen zonder raciale wrijvingen of problemen, maar dat hangt toch af van met wie je praat, alleen, wijzelf hebben er nog niks van gemerkt.Het is wel zo dat alle lager personeel zwart is, maar waarschijnlijk zijn we dat zo gewend dat het al niet meer opvalt.
Maar dus de eerste dagen: vooral rondlopen en rondkijken en sfeer opsnuiven. We zijn aangekomen in Salvador de Bahia en hebben dus Salvador stad platgelopen tot we de blaren moeste verzorgen. Maar al wandelend ontdek je het meest, zelfs de grenzen waarbinnen je mag lopen, want op een bepaald moment werden we teruggefloten door politie omdat de wijk waar we naartoe liepen niet veilig is. Toch wordt je niet echt gecofronteerd met zoveel armoede. Af en toe ligt er wel een dakloze in de straat te slapen of zijn er bedelaars maar waar heb je dat niet?
Maar verder heeft niemand ons gevolgd, niemand heeft geprobeerd ons iets te ontfutselen, maar wel heel veel gewapende militaire politie in des straten - althans in de stad. Nog iets van lezen en horen zeggen: het land van de caipirinha en de samba. Ja, je kan echt overal caipirinha drinken - over heerlijk trouwens - veel minder zoet dan wat we in Portugal drinken - maar ik heb nog maar heel sporadisch een Braziliaan zien caipirinha drinken. Par contre de sloten bier die ze verzetten, Skol of Schim, zijn hoogst indrukwekkend. Van smorgens een uur of 9 tot het sluiten van de ogen. En Samba? Op een middag kwamen we op een groot stadsplein waar met veel tamtam en radio halo halo een sambamamiddag werd aangekondigd. Een orkest van een man of 15 en een heeeeeeeel enthousiast publiek, zeer goedlachs en beweeglijk, maar we zijn er een uur of 4 blijven zitten en behalve veel eten en sloten bier drinken en af en toe eens de zware konten en borste schudden in een individuele explosie van muzikale expressie, hebben we niet veel gezien. Het moeten wel allemaal klassiekers geweest zijn want iedereen kon alles meezingen en brullen. Om 7 uur was alles afgelopen en zijn we een theater binnengestapt waar een muzikale zang en dansvoorstelling werd gegeven over het onstaan van Brazilië. Dat was wel indrukwekkend, maar het gezelschap was dan ook van internationaal niveau. Daarna toch met de taxi naar huis want de schaduw van onveiligheid achtervolgt je. Overdreven? Geen idee, maar het is wel de eerste keer in mijn leven dat je in een hotelletje 2 sleutels krijgt, eentje van je kamer en eentje van de buitendeur, en die moet je telkens gbruiken als je naar buiten wil of terug binnen want de buitendeur of ijzeren hekken blijft 24 op 24 gesloten. Boeken doe je via internet of per telefoon, zoniet roepen en brullen want deurbellen hebben ze niet overal. Overdreven? Beter nooit te weten komen.
Mensen zijn ook heel godsdienstig. Bidden en zingen voor en tot de allerhoogste is iets wat wel ingeboren lijkt. Alle kerken zijn vertegenwoordigd. Gisteren zelfs drie kerken naaste ekaar gezien. Een wijk in Salvador heeft gemakkelijk tientallen kerken en kerktheaters (waar van die preikers optreden voor volle zalen - op zijn Amerikaans). We hebben voor de lol eens een mis bijgewoond in een kathedraal - rechtstaand aan de deur wegens overvol - het heeft wel iets natuurlijk, maar het is vooral warm en druk en gelukkig konden we daarna een lekker gekakken visje eten o het strand met een lekker koel biertje. Het heeft wel wat, naar de mis gaan.
Verder hebben we ook al veel in stadsbussen gezeten, met echte kamikaze chauffeurs,.Ge rijdt van her naar der, ge ziet veel , ge stapt af waar en wanneer ge wilt, wat een stad, wat een mensen. Hoge levensstandaard ook, veel eten en drinken, kledij, mooie auto´s, het kan allemaal. Voor ons is het allemaal kostelijk maar voor de meesten van hen is het leefbaar - althans voor wat wij tot hier toe gezien hebben. Dat komt vooral omdat de lokale real heel sterk staat tegenover de euro, wat maakt dat reizen voor euromensen hier duur is. Ik hoorde ook al hetzelfde verhaal over Mozambique. Laat onze politiekers maar geld bijfantaseren en drukken, de munten van de derde wereld landen worden dan veel te sterk. Brazilië heeft al meermaals geprotesteerd tegenover Amerika en Europa. Hun exportprodukten worden veel te duur op de wereldmarkt. Maar verder lijkt het hier goed leven. Overal muziek - op het strand bv is het een ware kakkefonie. Iedereeen heeft wel een booster of baffel aan de auto hangen of naast zich staan en dan hebben alle kraampjes en verkopertjes er nog eens een vierdubbele versie tegenover staan, alles door mekaar, en dan maar lachen en kwekken en snateren, dikke madammen in BH, dikbuikige meneren met het blik in de hand, ik begrijp nu maar al te goed waarom ABInbev zo sterk staat in Brazilië. Voor de rest is Salvador een oude grote stad, (3e van Brazilië) met toch veel nieuwbouw: woonkazernes voor het volk en sjieke kwartiers voor de rijken. Dus autootje huren maar en het land daarbuiten eens verkennen.
We beslissen een zone te bezoeken tot zo´n 500km ten zuiden va Salvador, met heel veel strandjes en toeristische zones.
Wat onderweg vooral opvalt is de wonderbaarlijke gelijkenis met Togo en Benin, zowel qua plantengroei - tropisch met veel bananen en kokospalmen, wel meer bambou en suikerriet - als qua huizenbouw - afrikaanse koeren met afgeborsteld zand tussen en rond de huisjes - de dorpjes en markten - allemaal langs de wegen gebouwd - en de weg zelf soms in slecht asfalt met putten en dus overbodige snelheidsvertraagbobbels. We slapen soms in toevallige motels (poussada heet dat hier), soms in gezellige dingetjes die we op internet gevonden hadden. En dan toch weer een heel afrikaans aandoende ervaring. ´s Morgens rijden we door uit de poussada en een 15mintjes later rijden we lek. Poesje in alle staten want we hadden in Afrika ook ooit iets dergelijks. Boefjes steken ´s nachts een nagel in je banden en volgen je daags nadien met een auto tot je plat rijdt. Terwijl jij dan aan het sukkelen bent met krik en wiel jatten ze langs voor je auto leeg en zijn pijpen... Je kan ze niet eens achtervolgen. Poesje panisch tot huilens toe, toen bleek dat het reservewiel blikbaar tot een ander model auto behoorde en we dus blok stonden in the middle of nowhere - weer afrikaans allemaal - maar , ook weer afrika op zijn mooist, Ik doe een auto stoppen, toevallig ook een ford, wel een focus en geen fiesta, maar ik kan het reservewiel lenen van die man - past wel - en wijle naar een reparateur. Later heb ik dan het foute reservewiel verwisseld bij een handelaar voor een goed - met opleg natuurlijk- maar ons poes weer gerust natuurlijk.
Vandaar naar een paradijsje gereden, Een resort op een witpalemen strand, we zijn maar 1 nacht gebleven want anders raak je er niet meer weg. Dat is echt het einde, maar de mensen die het open houden hebben zoiets als wij soms voelen in funcho: dat is het dan, het einde van het einde maar wat nu??? Is het dat dan en krijgen we nu niks meer? Geestig. Ze wilden ook terug gaan reizen.....
Ondertussen hebben we de auto ook weer ingeruild en zijn we met de bus ( allemaal kamikaze bussen zegt Poes) een 450km land inwaarts gereden en nu zitten we hier in een heel mooie regio - ex diamantmijnen die door de natuur weer heroverd zijn en alus mooie onwerkelijke landschappen en grotten heeft gevormd. Morgen gaan we hier een georganiseerde trip doen in een busje of safariekar, en dan zouden we alles moeten gezien hebben. Later meer daarover - als het de moeite waard is ten minste. Ondertussen dikke kus, trommels roffelen buiten op het dorpsplein, we motten NU gaan kijken.....
ps: er hangen 10 fotootjes aan, kijken maar
Maar dus de eerste dagen: vooral rondlopen en rondkijken en sfeer opsnuiven. We zijn aangekomen in Salvador de Bahia en hebben dus Salvador stad platgelopen tot we de blaren moeste verzorgen. Maar al wandelend ontdek je het meest, zelfs de grenzen waarbinnen je mag lopen, want op een bepaald moment werden we teruggefloten door politie omdat de wijk waar we naartoe liepen niet veilig is. Toch wordt je niet echt gecofronteerd met zoveel armoede. Af en toe ligt er wel een dakloze in de straat te slapen of zijn er bedelaars maar waar heb je dat niet?
Maar verder heeft niemand ons gevolgd, niemand heeft geprobeerd ons iets te ontfutselen, maar wel heel veel gewapende militaire politie in des straten - althans in de stad. Nog iets van lezen en horen zeggen: het land van de caipirinha en de samba. Ja, je kan echt overal caipirinha drinken - over heerlijk trouwens - veel minder zoet dan wat we in Portugal drinken - maar ik heb nog maar heel sporadisch een Braziliaan zien caipirinha drinken. Par contre de sloten bier die ze verzetten, Skol of Schim, zijn hoogst indrukwekkend. Van smorgens een uur of 9 tot het sluiten van de ogen. En Samba? Op een middag kwamen we op een groot stadsplein waar met veel tamtam en radio halo halo een sambamamiddag werd aangekondigd. Een orkest van een man of 15 en een heeeeeeeel enthousiast publiek, zeer goedlachs en beweeglijk, maar we zijn er een uur of 4 blijven zitten en behalve veel eten en sloten bier drinken en af en toe eens de zware konten en borste schudden in een individuele explosie van muzikale expressie, hebben we niet veel gezien. Het moeten wel allemaal klassiekers geweest zijn want iedereen kon alles meezingen en brullen. Om 7 uur was alles afgelopen en zijn we een theater binnengestapt waar een muzikale zang en dansvoorstelling werd gegeven over het onstaan van Brazilië. Dat was wel indrukwekkend, maar het gezelschap was dan ook van internationaal niveau. Daarna toch met de taxi naar huis want de schaduw van onveiligheid achtervolgt je. Overdreven? Geen idee, maar het is wel de eerste keer in mijn leven dat je in een hotelletje 2 sleutels krijgt, eentje van je kamer en eentje van de buitendeur, en die moet je telkens gbruiken als je naar buiten wil of terug binnen want de buitendeur of ijzeren hekken blijft 24 op 24 gesloten. Boeken doe je via internet of per telefoon, zoniet roepen en brullen want deurbellen hebben ze niet overal. Overdreven? Beter nooit te weten komen.
Mensen zijn ook heel godsdienstig. Bidden en zingen voor en tot de allerhoogste is iets wat wel ingeboren lijkt. Alle kerken zijn vertegenwoordigd. Gisteren zelfs drie kerken naaste ekaar gezien. Een wijk in Salvador heeft gemakkelijk tientallen kerken en kerktheaters (waar van die preikers optreden voor volle zalen - op zijn Amerikaans). We hebben voor de lol eens een mis bijgewoond in een kathedraal - rechtstaand aan de deur wegens overvol - het heeft wel iets natuurlijk, maar het is vooral warm en druk en gelukkig konden we daarna een lekker gekakken visje eten o het strand met een lekker koel biertje. Het heeft wel wat, naar de mis gaan.
Verder hebben we ook al veel in stadsbussen gezeten, met echte kamikaze chauffeurs,.Ge rijdt van her naar der, ge ziet veel , ge stapt af waar en wanneer ge wilt, wat een stad, wat een mensen. Hoge levensstandaard ook, veel eten en drinken, kledij, mooie auto´s, het kan allemaal. Voor ons is het allemaal kostelijk maar voor de meesten van hen is het leefbaar - althans voor wat wij tot hier toe gezien hebben. Dat komt vooral omdat de lokale real heel sterk staat tegenover de euro, wat maakt dat reizen voor euromensen hier duur is. Ik hoorde ook al hetzelfde verhaal over Mozambique. Laat onze politiekers maar geld bijfantaseren en drukken, de munten van de derde wereld landen worden dan veel te sterk. Brazilië heeft al meermaals geprotesteerd tegenover Amerika en Europa. Hun exportprodukten worden veel te duur op de wereldmarkt. Maar verder lijkt het hier goed leven. Overal muziek - op het strand bv is het een ware kakkefonie. Iedereeen heeft wel een booster of baffel aan de auto hangen of naast zich staan en dan hebben alle kraampjes en verkopertjes er nog eens een vierdubbele versie tegenover staan, alles door mekaar, en dan maar lachen en kwekken en snateren, dikke madammen in BH, dikbuikige meneren met het blik in de hand, ik begrijp nu maar al te goed waarom ABInbev zo sterk staat in Brazilië. Voor de rest is Salvador een oude grote stad, (3e van Brazilië) met toch veel nieuwbouw: woonkazernes voor het volk en sjieke kwartiers voor de rijken. Dus autootje huren maar en het land daarbuiten eens verkennen.
We beslissen een zone te bezoeken tot zo´n 500km ten zuiden va Salvador, met heel veel strandjes en toeristische zones.
Wat onderweg vooral opvalt is de wonderbaarlijke gelijkenis met Togo en Benin, zowel qua plantengroei - tropisch met veel bananen en kokospalmen, wel meer bambou en suikerriet - als qua huizenbouw - afrikaanse koeren met afgeborsteld zand tussen en rond de huisjes - de dorpjes en markten - allemaal langs de wegen gebouwd - en de weg zelf soms in slecht asfalt met putten en dus overbodige snelheidsvertraagbobbels. We slapen soms in toevallige motels (poussada heet dat hier), soms in gezellige dingetjes die we op internet gevonden hadden. En dan toch weer een heel afrikaans aandoende ervaring. ´s Morgens rijden we door uit de poussada en een 15mintjes later rijden we lek. Poesje in alle staten want we hadden in Afrika ook ooit iets dergelijks. Boefjes steken ´s nachts een nagel in je banden en volgen je daags nadien met een auto tot je plat rijdt. Terwijl jij dan aan het sukkelen bent met krik en wiel jatten ze langs voor je auto leeg en zijn pijpen... Je kan ze niet eens achtervolgen. Poesje panisch tot huilens toe, toen bleek dat het reservewiel blikbaar tot een ander model auto behoorde en we dus blok stonden in the middle of nowhere - weer afrikaans allemaal - maar , ook weer afrika op zijn mooist, Ik doe een auto stoppen, toevallig ook een ford, wel een focus en geen fiesta, maar ik kan het reservewiel lenen van die man - past wel - en wijle naar een reparateur. Later heb ik dan het foute reservewiel verwisseld bij een handelaar voor een goed - met opleg natuurlijk- maar ons poes weer gerust natuurlijk.
Vandaar naar een paradijsje gereden, Een resort op een witpalemen strand, we zijn maar 1 nacht gebleven want anders raak je er niet meer weg. Dat is echt het einde, maar de mensen die het open houden hebben zoiets als wij soms voelen in funcho: dat is het dan, het einde van het einde maar wat nu??? Is het dat dan en krijgen we nu niks meer? Geestig. Ze wilden ook terug gaan reizen.....
Ondertussen hebben we de auto ook weer ingeruild en zijn we met de bus ( allemaal kamikaze bussen zegt Poes) een 450km land inwaarts gereden en nu zitten we hier in een heel mooie regio - ex diamantmijnen die door de natuur weer heroverd zijn en alus mooie onwerkelijke landschappen en grotten heeft gevormd. Morgen gaan we hier een georganiseerde trip doen in een busje of safariekar, en dan zouden we alles moeten gezien hebben. Later meer daarover - als het de moeite waard is ten minste. Ondertussen dikke kus, trommels roffelen buiten op het dorpsplein, we motten NU gaan kijken.....
ps: er hangen 10 fotootjes aan, kijken maar
-
12 Mei 2012 - 07:40
Funcho 5:
Waw Waw Waf Waf Waf -
12 Mei 2012 - 07:51
Dyonne En Wieke:
Saudade!!! Allemaal heel herkenbaar uiteraard. Zo zonde dat we elkaar net hebben gemist. We hadden jullie graag rondgeleid in São Paulo! Wensen jullie een geweldige verdere reis toe en we kunnen vast ooit nog eens bijpraten over Brazilië. Dikke kus en groeten uit Sri Lanka. -
12 Mei 2012 - 09:00
Paul En Rita:
Weer een fantastisch reisverslag van een zeker fantastische reis.
Good luck verder en genieten!!!!! -
12 Mei 2012 - 09:08
Guy:
Wat ben ik weer jaloers op jullie. weer zo een prachtige reis. Witte stranden maar Walter zie dat je de samba kent om mij dat te leren. Geniet verder -
12 Mei 2012 - 15:43
Renée:
Om jaloers van te worden,maar ik ben net als poes veel te bang om zoiets te doen.Nog vele aangename dagen en denk nog eens aan ons koulijders. Vele kusjes Renéé -
12 Mei 2012 - 15:43
Renée:
Om jaloers van te worden,maar ik ben net als poes veel te bang om zoiets te doen.Nog vele aangename dagen en denk nog eens aan ons koulijders. Vele kusjes Renéé -
13 Mei 2012 - 09:48
Ma En Pa:
Mooie verslag en veel zelfde dingen dan in Afrika. In België zullen ze niet stoppen voor hun reserwiel te lenen.Geluk anders deed ik ook in mijn broek. Ha Ha Ha.
Kusjes ma en pa -
15 Mei 2012 - 13:31
Eddy & Brigitte:
Geniet van de reis en wees voorzichtig. Dat Nicole ongerust was kan Bie zeker begrijpen , ze had zeker 10 slechte angstvallige senario's in gedachten gehad bij die lekke band .Gelukkig blijft den Walter kalm en in de clinica de peneus ben je dan toch geholpen. Brazilie organiseert WB voetbal en de indrukwekkende politie aandacht draagt bij tot veiligheid en zeker in slopen wijken . Goede reis verder , voor de mama van Bie is einde nabij en donderdag 17mei doet Fleurtje haar eerste communie.
Veel liefs van ons allen
eddy -
15 Mei 2012 - 16:55
Johannie:
Ik kan ZO met jullie meerijden in gedachten, en we genieten ook mee. De filosofische noot in het paradijsje zet wel aan het denken. Geniet verder van de alegria. Bjs Johannie -
09 Juni 2012 - 19:48
Frans Lea:
Muziek van de samba heb ik wel ,dus als je nog eens binnenspringd kunnen wij een dansje plaseren ; Lea hoopt dat jullie een mooie reis hebben gehad en naar waar gaat de volgende .
Het verslag is leuk ,zeker dat van uw outo (je) die dames hebben het daar wel goed geen panniek voor colestorol
Bedankt voor het verslag te mailen
groeten Fr Lea
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
