Epiloog
Door: wapoe
Blijf op de hoogte en volg Walter en Nicole
20 Mei 2011 | Portugal, Funcho de Deante
Epiloog
Lieve volgers,
Weer boven water. Zelfs al half uitgerust en gerecupereerd. De eerste dagen waren als beleefd door een zombie, zonder echt veel ingreep te kunnen doen. Maar ook in een roes van kontentiment – plezant he. De hondjes zijn kicking en alive, gezond en gelukkig niet te dik, vol vlooien maar zonder eenenkele teek, duidelijk heel goed aangepast aan Frank en Nadine, de mensen die huis en dieren verzorgd hebben tijdens de laatste twee maanden. Aan het huis kon je niet eens zien dat er mensen in geleefd hadden. Poesje had alles superschoon achtergelaten – de eer van a woman – en we hebben het precies in dezelfde schone staat weer teruggekregen. En wat is dat heerlijk, want je kan rustig verder in de vakantiestemming uitbollen zonder weer als een gek aan de slag te moeten gaan zoals de meeste mensen die uit vakantie komen. We hebben zelfs nog een dagje of twee kunnen genieten van Frank en Nadine alvorens die de bagage weer gemaakt hebben. We hebben het gevoel er weer een stel vrienden bij te hebben.
En onze eerste dag hebben we... boodschappen gedaan! Stoppen die dan nooit? Maar wat wil je. De voorraden dienen aangevuld en vooral, we zijn een laptop gaan kopen, want de honderden fotootjes die Poesje wil uitzoeken en bewerken en de 500 GB externe harddisk die we gekocht hadden in Hanoi en die Stef met plezante akkefietjes heeft volgeladen moeten ergens ge-upload worden en anders zitten we hier straks nog te vechten voor het gebruik van de computer.
Tenslotte hebben we geslapen. Zondagmorgen waren we in Bangkok om 7 uur opgestaan want we moesten uitchecken voor 11 uur en alle ingekochte spulletjes moesten nog in de reeds goed gevulde tassen en zakken gepropt worden. We hadden voor de laatste dagen een hotel met zwembad genomen, want als je om 11 uur moet uitchecken en je vliegtuig vertrekt om middernacht, dan ben je tegen de avond weer helemaal bezweet en weer opgedroogd en weer bezweet en dan stink je uren tegen de wind naar verzuurd zweet. Dus wij slim, bagage in de opslag van het hotel, daarna een boot stroomopwaarts tot de terminus en daar een heel typische Thaise lokale markt afgelopen totdat zelfs Poesje er genoeg van had, boot weer terug en dan nog een koppel uurtjes naast het zwembad gaan liggen. Lekker fris in propere kleren gaan dineren en de taxi in naar de aeroport.
Maar je bent dan natuurlijk al wel een dag op en in de weer, en in plaats van je bedje in te gaan stap je de vlieger op en zit je voor devolgende 11 uur ingeblikt en opgevouwen, iets waar je gebroken en moe weer uitkomt – in Londen. Maar dan. We hadden de mogelijkheid gehad voor een aansluiting naar Lissabon binnen het uur oftewel slechts 8,5 uur later. Gezien wij te gierig zijn om een vluchtverzekering te nemen en gezien we al lowcost vliegen is het veel veiliger de 8 uur te voorzien als buffer want zoniet, bij de minste vertraging, mis je je aansluiting en moeten we een nieuw ticket kopen op de eerstvolgende vlucht met vrije zitjes. Maar als de vlucht geen vertraging heeft loop je wel acht uur te spoken in die transithall – terminal 3 in dit geval – en ga je bekaf weer de vlieger op. Daar houden ze je wakker met eten en drinken tot je in Lissabon landt, dit keer wel met bijna een uur vertraging, en moet je rennen voor de laatste trein naar de Algarve. We klagen niet, we werden netjes opgewacht en thuisgebracht, maar het werd wel de hoogste tijd die nacht dat we uiteindelijk in ons bedje belandden.
Het is nu vrijdag en we hebben net bijna twee uur siesta gehouden en ik krijg nu pas de indruk dat we weer stilaan boven jan komen.
Wel al veel gewandeld met de hondjes en behalve de nieuwe hoogspanningslijnen die nu zowat af zijn valt het vooral op dat het meer helemaal vol is, dat alles er heel mooi groen uitziet, dat het hier heerlijk stil en rustig is, maar vooral dat er hier zo veel vogeltjes rondvliegen en pierewieteren. In Azië lijkt het wel of er geen vogels zijn. Terwijl ik hier zit te schrijven zit er buiten op het zonneafdak een moeder zwaluw haar kleintjes bij zich te roepen om ze te leren vliegen en op insektjes jagen. Alleen de musjes trachten de leersessie te storen en het zonnedak in te palmen. Schitterend.
OK, we stoppen ermee, goed ding die Waarbenjijnu-site. Sorry voor de mensen die het om een of andere reden gemisd hebben – fout adres – slecht ingevoerd – weet ik veel. Jullie zijn allemaal welkom om fotootjes te komen kijken op de nieuwe laptop of op televisie, geef Poesje even de tijd om het allemaal te organiseren.
Heel dikke kussen van ons twee en toch blij om weer thuis te zijn...
Lieve volgers,
Weer boven water. Zelfs al half uitgerust en gerecupereerd. De eerste dagen waren als beleefd door een zombie, zonder echt veel ingreep te kunnen doen. Maar ook in een roes van kontentiment – plezant he. De hondjes zijn kicking en alive, gezond en gelukkig niet te dik, vol vlooien maar zonder eenenkele teek, duidelijk heel goed aangepast aan Frank en Nadine, de mensen die huis en dieren verzorgd hebben tijdens de laatste twee maanden. Aan het huis kon je niet eens zien dat er mensen in geleefd hadden. Poesje had alles superschoon achtergelaten – de eer van a woman – en we hebben het precies in dezelfde schone staat weer teruggekregen. En wat is dat heerlijk, want je kan rustig verder in de vakantiestemming uitbollen zonder weer als een gek aan de slag te moeten gaan zoals de meeste mensen die uit vakantie komen. We hebben zelfs nog een dagje of twee kunnen genieten van Frank en Nadine alvorens die de bagage weer gemaakt hebben. We hebben het gevoel er weer een stel vrienden bij te hebben.
En onze eerste dag hebben we... boodschappen gedaan! Stoppen die dan nooit? Maar wat wil je. De voorraden dienen aangevuld en vooral, we zijn een laptop gaan kopen, want de honderden fotootjes die Poesje wil uitzoeken en bewerken en de 500 GB externe harddisk die we gekocht hadden in Hanoi en die Stef met plezante akkefietjes heeft volgeladen moeten ergens ge-upload worden en anders zitten we hier straks nog te vechten voor het gebruik van de computer.
Tenslotte hebben we geslapen. Zondagmorgen waren we in Bangkok om 7 uur opgestaan want we moesten uitchecken voor 11 uur en alle ingekochte spulletjes moesten nog in de reeds goed gevulde tassen en zakken gepropt worden. We hadden voor de laatste dagen een hotel met zwembad genomen, want als je om 11 uur moet uitchecken en je vliegtuig vertrekt om middernacht, dan ben je tegen de avond weer helemaal bezweet en weer opgedroogd en weer bezweet en dan stink je uren tegen de wind naar verzuurd zweet. Dus wij slim, bagage in de opslag van het hotel, daarna een boot stroomopwaarts tot de terminus en daar een heel typische Thaise lokale markt afgelopen totdat zelfs Poesje er genoeg van had, boot weer terug en dan nog een koppel uurtjes naast het zwembad gaan liggen. Lekker fris in propere kleren gaan dineren en de taxi in naar de aeroport.
Maar je bent dan natuurlijk al wel een dag op en in de weer, en in plaats van je bedje in te gaan stap je de vlieger op en zit je voor devolgende 11 uur ingeblikt en opgevouwen, iets waar je gebroken en moe weer uitkomt – in Londen. Maar dan. We hadden de mogelijkheid gehad voor een aansluiting naar Lissabon binnen het uur oftewel slechts 8,5 uur later. Gezien wij te gierig zijn om een vluchtverzekering te nemen en gezien we al lowcost vliegen is het veel veiliger de 8 uur te voorzien als buffer want zoniet, bij de minste vertraging, mis je je aansluiting en moeten we een nieuw ticket kopen op de eerstvolgende vlucht met vrije zitjes. Maar als de vlucht geen vertraging heeft loop je wel acht uur te spoken in die transithall – terminal 3 in dit geval – en ga je bekaf weer de vlieger op. Daar houden ze je wakker met eten en drinken tot je in Lissabon landt, dit keer wel met bijna een uur vertraging, en moet je rennen voor de laatste trein naar de Algarve. We klagen niet, we werden netjes opgewacht en thuisgebracht, maar het werd wel de hoogste tijd die nacht dat we uiteindelijk in ons bedje belandden.
Het is nu vrijdag en we hebben net bijna twee uur siesta gehouden en ik krijg nu pas de indruk dat we weer stilaan boven jan komen.
Wel al veel gewandeld met de hondjes en behalve de nieuwe hoogspanningslijnen die nu zowat af zijn valt het vooral op dat het meer helemaal vol is, dat alles er heel mooi groen uitziet, dat het hier heerlijk stil en rustig is, maar vooral dat er hier zo veel vogeltjes rondvliegen en pierewieteren. In Azië lijkt het wel of er geen vogels zijn. Terwijl ik hier zit te schrijven zit er buiten op het zonneafdak een moeder zwaluw haar kleintjes bij zich te roepen om ze te leren vliegen en op insektjes jagen. Alleen de musjes trachten de leersessie te storen en het zonnedak in te palmen. Schitterend.
OK, we stoppen ermee, goed ding die Waarbenjijnu-site. Sorry voor de mensen die het om een of andere reden gemisd hebben – fout adres – slecht ingevoerd – weet ik veel. Jullie zijn allemaal welkom om fotootjes te komen kijken op de nieuwe laptop of op televisie, geef Poesje even de tijd om het allemaal te organiseren.
Heel dikke kussen van ons twee en toch blij om weer thuis te zijn...
-
20 Mei 2011 - 18:28
Janny:
Walter en Nicole,
Geniet nu weer lekker van uw eigen Portugese piepekoekeloerdertjes in uwen hof en zo wijd ge kijken kunt, haha!
groeten, Janny -
20 Mei 2011 - 19:11
Eva En Gerard:
Hartelijk welkom thuis lieve Nicole en Walter!Wij zij blij dat jullie veilig en gezond er weer i jullie vertrouwde omgeving zijn.....lekker nagenieten en het geweldig gevoel van alle bijzondere indrukken te koesteren en nog heel lang als mogelijk....maar thuis is het ook geweldig en da zullen jullie wel waarderen,althans zo ging het mij na een verre reis...de Algarve heeft ook zijn bijzonderheden! Hartelijk bedankt dat we jullie hebben mogen begeleiden via jullie super leuke reisverslagen en fotos!!
wWarme knuffel en hopelijk dat we jullie snel in het echt kunnen zien !!
Veel liefs van Eva en Gerard -
20 Mei 2011 - 20:03
Hoi Walter En Nicole:
Wat een avontuur en wat is het dan weer heerlijk thuiskomen en in je eigen bed te kunnen gaan liggen!!!!
Lieve groeten Felix en Anja -
23 Mei 2011 - 15:35
Guy:
De twee schatten van hondjes zijn nog niets veranderd. Nicole en walter nog een goeide 3 weken en ik zal op de eerste rij zitten om jullie avontuur en natuurlijke de foto's te bewonderen. Tot straks aan de skype. -
25 Mei 2011 - 12:53
Pa Ma:
oost---west thuis best
+groetjes van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
