swazis en zulus

Hoi eurpeaantjes, A's tot Z,
kwas net de mailinglist aan het bekijken in " waar ben je nu " en we hebben echt adressen van a tot z. ik heb ze niet geteld maar wat een lijst. Wel plezant om te weten dat jullie dit allemaal lezen maar toch ook bibberen nu ik juist die lijst bekeken heb.
Poesje zit als een razende een slaapplaats te zoeken voor morgen en over morgen, Mick en Patricia (Engelse vrienden, Mick, onze exbuur in funcho) zijn 3 weken met ons meegereisd en maandag 27 zetten we ze in Johannesburg terug op vliegtuig. Dan wisselen poesje en ik van auto - van een grote naar een kleintje - en gaan we via een andere route weer terug naar Martha en Robin in Mozambique, om vandaaruit weer verdere uitstappen te maken. Maar ik zal eerst eens proberen te recupereren vanaf waar we gestopt waren. Groot feest ter ere van Martha. J:-) ongens, wat echt Afrikaans was dat weer. Als ik nu zeg dat we karrenvrachten voedsel in voorraad hadden en dat de genodigden dan ook nog eens van alles bij hadden, tot een speenvarken toe, en hetzelfde in drank, en als ik u dan vertel dat dat tegen de morgen allemaal ALLE MAAL op was, dan geloof ik het zelf bijna niet, en toch is het waar. Volgens mijn ruwe schatting heeft de gemiddelde afrikaan daar zowat een kilo vlees achterover gedrukt, een torenhoog bord rijst en een bak vol dessertgedoe. In eten kon ik helemaal niet volgen. Bij het drinken heb ik minder problemen en geloof me, er is daar wat verzet. Maar de cd lezer was niet in goede doen en de beste muziek kon niet gezien worden (no disk) dus wat het dansen betreft is het allemaal een beetje in het water gevallen. Bij de test werkte het wel met de test cd, dus hadden we beter verwacht, dus behalve wat met ons gat schudden ( op zich ook al heel wat) hebben we er niet veel van gebakken.
Sanderendaags voor een paar dagen naar de kust getrokken, Praia de XaiXai deze keer, wat een pracht. We hadden een houten chalet op een heuveltje boven het strand waarin wel tien mensen konden slapen, 180m2 gebouwd op houten palen, een droom. Helemaal self- catering, dus die dure huurprijs hebben we uitgespaard op thuis eten, het was trouwens toch te ver weg van alles om uit eten te gaan. Alleen wandelen, uitkijken naar walvissen en dolfijnen (just niks) en zwemmen en in de golven spelen. Weer op vismenu hehe, weer helemaal gezuiverd. Terug naar Robin en martha, met hen nog een dagje naar Calanga geweest, een strand achter een suikerrietplantage van 6000ha waar we helemaal doorheen gereden zijn. Totaal desert strand, maagdelijk, twee vissers gezien op een hele dag. Vandaar hebben we voorlopig afscheid genomen van Robin en Martha en zijn we naar Swaziland gereden. Weer een grens, weer een andere munt. Wat zijn we toch verwend in Europa. Maar ook weer een ander land . In het begin leek het wel niemandsland. 100 km gereden en 3 auto's tegengekomen. Maar de swazi's zitten blijkbaar allemaal op een hoopje. We zijn Manzini doorgereden en zitten nu in de Ezolwini vallei, heel toeristisch, maar zo lijkt Swaziland tot hier toe te zijn, ofwel leeg ofwel vol en toeristisch. Maar Mick en Patricia genieten met volle teugen van de traditionele dansen, kben persoonlijk door een van de Mboelaboela danseresjes uitgenodigd om mee te dansen, en kheb daar effe een performanceke neergezet waar ze nog dagen (lees minuten) zullen over nakaarten. Maar we hebben veel van de Swazi-kultuur opgestoken en twas nog plezant ook. Toen de boel bijna afgelopen was stak er een bus zwarte zuidafrikanen binnen met geld en animo en bier en goesting om te zingen en te dansen en daar begon alles nog eens over en over. Twas bijna donker voor we uiteindelijk buiten waren. En in Swazi zijn we ook gaan beestjes kijken. Mick en Pat te paard dan nog wel, Poesje en ik te voet - der waren toch geen leeuwen en panters en van Zwarte Mambas hebben wij geen schrik. We hebben een uur of drie gestapt met de zebras en impals en wildebeasts naast ons, hopen vogeltjes gezien, geleerd dat de White Fronted Bee Eter in groep leeft en nesten maakt in de zandwanden van kliffen en kloven, ooooo wat mooi.
Nu zijn we weer een paar dagen verder. We hebben Swaziland voorlopig achter ons gelaten, we zijn weer Z A ingetrokken en hebben op 27-05 Mick en Pat op de vlieger gezet, Johannesburg-Frankfurt-Lissabon. Nu ik dit schrijf zijn ze zeker al thuis sinds een paar uurtjes en liggen vast al plat en uitgeteld in bed.
Zelf hebben we de Nissan Livina ingeruild tegen een piepkleine Chevrolet Spark en nee, we wilden geen extra verzekering voor de voorruit aan 65 rand per dag en ja we hebben al een flinke ster in de ruit maar Bibi was weer zo slim om bij de check-van-de-staat-van-de-wagen maar liefst 5 sterretjes in de voorruit te laten aantekenen - met die zwarte afrikaantjes kan je nog best een deal aangaan - en dus, als we het geluk hebben dat de ster niet verder uitsplit over de hele ruit, kunnen we nog best het geluk hebben de dans te ontspringen. Duimen allemaal aub!!! we hebben nog 3 weken voor ons.
Vandaag hebben we een 300-tal km zuidwaarts gereden, van Johannesburg tot Vrijheid, een stadje van een 30.000-tal inwoners in centraal Zulu land. We zitten in een guesthouse, wat beter deze keer, maar MET wifi, dus profiteren en proberen dit ding af te maken. Heel plezant: vanavond zat ik via een link naar het Vietnamese televisienieuws te kijken naar een item over de betoging in Brussel tegen Monsanto en ik zag een flits van een interview van die Viet-reporter in Brussel met... Ozzestef, mijn eigenste neef! en dat zat ik te bekijken in Vrijheid, ZA. Wat is de wereld toch klein geworden! Ook wel een schone slogan gezien: als de mens Monsanto niet zal verdelgen, zal Monsanto de mens wel verdelgen.
En tenslotte het verblijf: hotels, guesthouses, B&Bs, noem maar op, zoveel ge wilt, maar allemaal stukken duurder dan in Brazilië, en veel duurder dan in Azië, maar dat is nu eenmaal Afrika, dat wisten we. Wat we wel doen is self catering. Vanavond geen braai wegens te chique, dus hebben we een avocado met ui en tomaat geplet en dat met een boek met kaas en een bakje rode wijn, en dat compenseert dan weer. Ontbijt is hier een feest, fruit in overvloed: papaya en ananas, maar ook sinaasappels en appels en peren en bananen, smorgens kan ons geluk niet op. We proberen wel een booking te hebben op voorhand, maar voor vandaag was dit dan weer niet mogelijk want gisteren lag het internet plat daar waar we waren, dus vanavond was het rondrijden en zoeken. Maar wat een luxe dat je dat met de auto kan doen, en niet met de rugzak en te voet zoals weleer...
Van hieruit willen we een beetje de vrijheidsstrijd van de Zuidafrikaantjes proberen te volgen, de Zulus waren nogal straffe krijgers, maar de Voortrekkers hadden wapens - in een van de slachtingen (veldslagen noemen ze dat) hebben 476 Voortrekkers gewonnen van 12.000 Zulus - en later had het Britse leger de eer de definitieve overwinning op te eisen. Kben bang dat de musea en andere gedenkmonumenten een deja vu zullen zijn van wat we in de Verenigde Staten en Canada gezien hebben. Als dit ook hetzelfde is beloof ik op mijn eerste communiezieltje nooit of te nooit naar Australië te gaan. Maar goed, dat zien we morgen dat wel. Khoop maar dat alles goed gaat met de hondjes - en pardon - met jullie ook natuurlijk.
Dikke kussen van ons 2 en sorry, geen fotootjes wegens niet weten hoe we ze op de tablet kunnen plakken...