Van zon en maan
Blijf op de hoogte en volg Walter en Nicole
15 Juni 2013 | Mozambique, Ilha de Moçambique
Hoi lieverds allemaal,
Tof die reakties, daar doe je het eigenlijk voor, want geloof me, tis soms niet makkelijk hier in Mozambique. Ofwel is er geen internet, oftewel geen electriciteit, en zoals nu geen van beide. Ik tik nu maar wat in op de tablet, die heeft nog wat batterijpower,want licht om te schrijven is een uurtje geleden uitgevallen en het lijkt erop dat dat geen uitzondering is en dat dat kan duuuuuren. Nochthans zitten we hier in een paradijselijk hutje op het strand - praia do Tofo, Injambane - dus tzou eigenlijk niet mogen. Maar bon, waar waren we gebleven? Ons dagje in Maputo? Tja, dat zijn twee dagen geworden. Zoals ik al gehoopt had zijn we na het feestje niet meer naar huis gereden - 60 km - maar hebben van Isabel en haar dochter hun bed gekregen terwijl zij dan maar op de grond geslapen hebben, alleen wisten we dat toen nog niet, dat zagen we pas smorgens. Ons gewassen met het klassieke blikje in de emmer water - Maputo heeft een groot waterprobleem in de stad. Als je water wil in je appartement, dan zet je een grote container naast het gebouw, met een goeie pomp ernaast en je pompt het water naar het vijfde - als er electriciteit is natuurlijk. De pomp moet goed beveiligd zijn, dus stel je het gezicht voor: nen ouwe blok - verf heeft er nooit opgestaan en dus zwart van de schimmel - met wel 30 of meer zwarte en groene pvc containers errond, met elk zijn beveiligd pomphuisje (tis heel lucratief een goeie pompendief te zijn)' alles kriskras door elkaar, met elk zijn eigen leiding tegen de gevel van het gebouw, meestal aan elkaar bevestigd, das makkelijker dan tegen de muur bevestigen, ook goedkoper natuurlijk, geen boren en pluggen en haken nodig, alleen wordt het allemaal nogal zwaar op den duur, tgaat zakken of lekken, in alle geval had ons Isabel zo een van die probleempjes.
En dan hebben we er nog maar een dagje Maputo en omstreken aan vastgeknoopt: winkelen, Marthas huis in de stad bezocht, tmoet nl helemaal heropgebouwd worden om het dan te kunnen verhuren. Nog vriendenbezoekjes, lekker gaan eten, twas uiteindelijk donker voor we thuis waren. Kheb me dan nog een dagje nuttig kunnen maken bij Robin - werken aan de opbouw van de zaak - en dan zijn we weer gaan toeren. Doel 450 km noord een kuststreek die echt de moeite waard is. Moz heeft 1500 km kust aan de Indische Oceaan, het merendeel heel mooi en maagdelijk met witte stranden en kokospalmen, maar der is relatief heel weinig geexploiteerd, omdat het een arm land is en omdat het toerisme hier nog maar heel recent op gang komt na de burgeroorlog. De meeste investeringen worden gedaan door buitenlanders - meest zuidafrikanen, maar ook zimbabweanen - en die zijn dan gegroepeerd rond extra schone stranden en lagunes. Waar we nu zijn is er zo eentje. We zitten in een backpackerslodge die me helemaal doet denken aan Robinsonplage in Lome - Togo. Daar gingen we vroeger vanuit Niamey dikwijls rusten. Hutten op het strand en een .grote bar-restauranthut waar het goed zitten is. In dit geval staat er zelfs een pooltafeltje met van die kleine engelse versleten balletjes en een doek wat niet rolt, dus je kan alleen maar hard spelen, helemaaaal mijn stijl niet, dus leer ik weeral bij. Kprobeer Poesje der bij te betrekken en dat lukt beter dan ge zoudt peinzen... maar de laatste keer dat we Robinson-plage wilden bezoeken - we zaten toen al in Burkina - was het hele terrein en alle hutten en huisjes gerecupereerd door de zee. We hadden dat al zien aankomen, het strand werd steeds kleiner, er werd een muur gebouwd in een hopeloze poging de zee te bedwingen, maar waar we eens zaten te eten,drinken, slapen, was nu het strand en de asfaltweg langs de kust was al in gevorderde staat van ontbinding. Zeker dat hij nu ook niet meer bestaat en dat ze nu aan het proberen zijn de grote hotels en ministeries te redden aan de andere kant van ooit de weg... Wel hier zijn ze nu in het stadium van de muur bouwen. Ik zit er hier op te kijken vanop mijn terraske, ook al ten dode opgeschreven. Dus weinig zin dat ik jullie dit adres doorgeef. Laat de VS maar proberen de mensen in de waan te laten dat de opwarming van de aarde een verhaaltje is van het internationale terrorisme in een poging de Amerikaanse suprematie en levensstandaard naar beneden te halen.
Maar een liter melk kost hier natuurlijk 2.25€ en het fruit voor mijn ontbijt kost meer dan een breakfast in den Holiday In, maar dat zijn allemaal van die lepe zakenvrouwtjes die daarvan profiteren, elk met een klein tafeltje, en een heel grote familie kinderkes en kleinkinderkes, dus das eigenlijk allemaal goed besteed. Moz is trouwens helemaal niet goedkoop. Ons hutje aan de zee kost ook tegen de 50 €, vergelijk dat met Thailand of met Robinsin indertijd en ge wordt zot. Maar alles is relatief natuurlijk, ge kunt hier nog altijd Kingsprawns kopen aan 7€ de kilo, dus drink wat minder melk en maak de familie van het kingsprawnmadameke gelukkig. Alleen, maak geen flikkenfamilie gelukkig, das alleen frustratie. Toen we nog met Mick en Pat op schok waren in die grote Nissan hadden we van niks geen last, we waren de dikken, maar nu we in dat lilliputautooke tuffen zijn we de geliefkoosde prooi van het machogeslacht. Ze denken twee arme Portugeeskens te kunnen gijselen voor al het leed dat de koloniale periode veroorzaakt heeft, Maar we volgen nu Martha's raad op. Wijle spreken geen portugees meer voor flikken. Niks nul, we snappen er zelfs geen bal van. En het lukt, der is geen lol meer aan voor hen, ze hebben gene klap meer. Zo hebben ze hier van die cameratjes waarmee ze uw snelheid flitsen. Ze staan dan 200 m achter een 60km bord verdekt opgesteld en flitsen je ter hoogte van het bord. Lap, ge zat nog aan 73. Hahaaa. En maar uitleggen en maar expliqueren, maar als ge der niks van snapt en als ze dan de keuze hebben tussen een PV opstellen of je te laten gaan kiezen ze toch voor het laatste, want eigenlijk is het hen enkel te doen om geld in het polleke en een PV opstellen pakt veel te veel tijd en dus andere pakkansen en verdiensten. Dus...doe als de duitsers en de engelsen.
Drie dagen later. Ik zit hier weer terug bij Martha e Robin aan de tafel op het terraske. Tis nu vrijdagavond en ik denk dat we hier op maandagmorgen doorrijden, terug naar Johannesburg want dinsdag gaat onze terugvlucht. Gisteren 450 km teruggebold met 2 kg kingprawn op ijs en we waren hier op tijd om een heerlijk avondmaaltje te bereiden en te verorberen. Feest! Ook cocosnoten gekocht langs de kant van de weg: 5€ voor 30 cocos, ge kunt ze er niet voor laten liggen niwaar? Ook een verschrikkelijk ongeluk gezien tussen een grote Freelander, die amerikaanse wegreuzen en een minibusje met 20 mensen in. Alles verpletterd. Horrror maar toch bijna dagelijkse kost hier op deze N1, de enige - dikwijls heel smalle - weg die van zuid naar noord gaat en alle mensen- en goederentransport te slikken krijgt. Soms is het moeilijk voorbijsteken, en sommig vervoer gaat heel langzaam, alle busjes stoppen op de meest gekke plaatsen om mensen af te zetten of op te pikken. Hopeloos.
Tenslotte: hebben jullie der ooit al bij stilgestaan dat hier in zuidelijk Afrike de zon opkomt in het westen, haar zenith heeft in het noorden en ondergaat in het oosten. Weten jullie dat wij hier nu een opgaande maan hebben terwijl jullie in een afgaande maan zitten. Binnen een weekje heb je hier volle maan en leven we in Europa in het donker. En toch leven we in dezelfde tijdzone, we gaan samen slapen. De wereld op zijn kop. Gelukkig lopen de wijzers van de klok in dezelfde richting maar je zal mij nooit meer horen zeggen dat ze meedraaien met de zon. Weer een wijsheid erbij...
Dit weekend hebben we weeraleens een verjaardagsfeest, en voor de rest wordt het afscheid nemen en pakken. Niet bepaald de plezantste momenten. Morgen plaatsen we dit verslagje, en als het goed is brei ik er nog een epiloogje aan van thuis uit, hopelijk dan wel met fotootjes, kzal eens heel diep in de oogjes van mijn fotograaf kijken. Alleen de keuze zal niet gemakkelijk worden, als ze geen 1000 fotokes gepakt heeft ben ik een schele otter. Allee, we gaan hier een aperitiefke pakken. Dikke kus allemaal en tot op onze laatste date...
Tof die reakties, daar doe je het eigenlijk voor, want geloof me, tis soms niet makkelijk hier in Mozambique. Ofwel is er geen internet, oftewel geen electriciteit, en zoals nu geen van beide. Ik tik nu maar wat in op de tablet, die heeft nog wat batterijpower,want licht om te schrijven is een uurtje geleden uitgevallen en het lijkt erop dat dat geen uitzondering is en dat dat kan duuuuuren. Nochthans zitten we hier in een paradijselijk hutje op het strand - praia do Tofo, Injambane - dus tzou eigenlijk niet mogen. Maar bon, waar waren we gebleven? Ons dagje in Maputo? Tja, dat zijn twee dagen geworden. Zoals ik al gehoopt had zijn we na het feestje niet meer naar huis gereden - 60 km - maar hebben van Isabel en haar dochter hun bed gekregen terwijl zij dan maar op de grond geslapen hebben, alleen wisten we dat toen nog niet, dat zagen we pas smorgens. Ons gewassen met het klassieke blikje in de emmer water - Maputo heeft een groot waterprobleem in de stad. Als je water wil in je appartement, dan zet je een grote container naast het gebouw, met een goeie pomp ernaast en je pompt het water naar het vijfde - als er electriciteit is natuurlijk. De pomp moet goed beveiligd zijn, dus stel je het gezicht voor: nen ouwe blok - verf heeft er nooit opgestaan en dus zwart van de schimmel - met wel 30 of meer zwarte en groene pvc containers errond, met elk zijn beveiligd pomphuisje (tis heel lucratief een goeie pompendief te zijn)' alles kriskras door elkaar, met elk zijn eigen leiding tegen de gevel van het gebouw, meestal aan elkaar bevestigd, das makkelijker dan tegen de muur bevestigen, ook goedkoper natuurlijk, geen boren en pluggen en haken nodig, alleen wordt het allemaal nogal zwaar op den duur, tgaat zakken of lekken, in alle geval had ons Isabel zo een van die probleempjes.
En dan hebben we er nog maar een dagje Maputo en omstreken aan vastgeknoopt: winkelen, Marthas huis in de stad bezocht, tmoet nl helemaal heropgebouwd worden om het dan te kunnen verhuren. Nog vriendenbezoekjes, lekker gaan eten, twas uiteindelijk donker voor we thuis waren. Kheb me dan nog een dagje nuttig kunnen maken bij Robin - werken aan de opbouw van de zaak - en dan zijn we weer gaan toeren. Doel 450 km noord een kuststreek die echt de moeite waard is. Moz heeft 1500 km kust aan de Indische Oceaan, het merendeel heel mooi en maagdelijk met witte stranden en kokospalmen, maar der is relatief heel weinig geexploiteerd, omdat het een arm land is en omdat het toerisme hier nog maar heel recent op gang komt na de burgeroorlog. De meeste investeringen worden gedaan door buitenlanders - meest zuidafrikanen, maar ook zimbabweanen - en die zijn dan gegroepeerd rond extra schone stranden en lagunes. Waar we nu zijn is er zo eentje. We zitten in een backpackerslodge die me helemaal doet denken aan Robinsonplage in Lome - Togo. Daar gingen we vroeger vanuit Niamey dikwijls rusten. Hutten op het strand en een .grote bar-restauranthut waar het goed zitten is. In dit geval staat er zelfs een pooltafeltje met van die kleine engelse versleten balletjes en een doek wat niet rolt, dus je kan alleen maar hard spelen, helemaaaal mijn stijl niet, dus leer ik weeral bij. Kprobeer Poesje der bij te betrekken en dat lukt beter dan ge zoudt peinzen... maar de laatste keer dat we Robinson-plage wilden bezoeken - we zaten toen al in Burkina - was het hele terrein en alle hutten en huisjes gerecupereerd door de zee. We hadden dat al zien aankomen, het strand werd steeds kleiner, er werd een muur gebouwd in een hopeloze poging de zee te bedwingen, maar waar we eens zaten te eten,drinken, slapen, was nu het strand en de asfaltweg langs de kust was al in gevorderde staat van ontbinding. Zeker dat hij nu ook niet meer bestaat en dat ze nu aan het proberen zijn de grote hotels en ministeries te redden aan de andere kant van ooit de weg... Wel hier zijn ze nu in het stadium van de muur bouwen. Ik zit er hier op te kijken vanop mijn terraske, ook al ten dode opgeschreven. Dus weinig zin dat ik jullie dit adres doorgeef. Laat de VS maar proberen de mensen in de waan te laten dat de opwarming van de aarde een verhaaltje is van het internationale terrorisme in een poging de Amerikaanse suprematie en levensstandaard naar beneden te halen.
Maar een liter melk kost hier natuurlijk 2.25€ en het fruit voor mijn ontbijt kost meer dan een breakfast in den Holiday In, maar dat zijn allemaal van die lepe zakenvrouwtjes die daarvan profiteren, elk met een klein tafeltje, en een heel grote familie kinderkes en kleinkinderkes, dus das eigenlijk allemaal goed besteed. Moz is trouwens helemaal niet goedkoop. Ons hutje aan de zee kost ook tegen de 50 €, vergelijk dat met Thailand of met Robinsin indertijd en ge wordt zot. Maar alles is relatief natuurlijk, ge kunt hier nog altijd Kingsprawns kopen aan 7€ de kilo, dus drink wat minder melk en maak de familie van het kingsprawnmadameke gelukkig. Alleen, maak geen flikkenfamilie gelukkig, das alleen frustratie. Toen we nog met Mick en Pat op schok waren in die grote Nissan hadden we van niks geen last, we waren de dikken, maar nu we in dat lilliputautooke tuffen zijn we de geliefkoosde prooi van het machogeslacht. Ze denken twee arme Portugeeskens te kunnen gijselen voor al het leed dat de koloniale periode veroorzaakt heeft, Maar we volgen nu Martha's raad op. Wijle spreken geen portugees meer voor flikken. Niks nul, we snappen er zelfs geen bal van. En het lukt, der is geen lol meer aan voor hen, ze hebben gene klap meer. Zo hebben ze hier van die cameratjes waarmee ze uw snelheid flitsen. Ze staan dan 200 m achter een 60km bord verdekt opgesteld en flitsen je ter hoogte van het bord. Lap, ge zat nog aan 73. Hahaaa. En maar uitleggen en maar expliqueren, maar als ge der niks van snapt en als ze dan de keuze hebben tussen een PV opstellen of je te laten gaan kiezen ze toch voor het laatste, want eigenlijk is het hen enkel te doen om geld in het polleke en een PV opstellen pakt veel te veel tijd en dus andere pakkansen en verdiensten. Dus...doe als de duitsers en de engelsen.
Drie dagen later. Ik zit hier weer terug bij Martha e Robin aan de tafel op het terraske. Tis nu vrijdagavond en ik denk dat we hier op maandagmorgen doorrijden, terug naar Johannesburg want dinsdag gaat onze terugvlucht. Gisteren 450 km teruggebold met 2 kg kingprawn op ijs en we waren hier op tijd om een heerlijk avondmaaltje te bereiden en te verorberen. Feest! Ook cocosnoten gekocht langs de kant van de weg: 5€ voor 30 cocos, ge kunt ze er niet voor laten liggen niwaar? Ook een verschrikkelijk ongeluk gezien tussen een grote Freelander, die amerikaanse wegreuzen en een minibusje met 20 mensen in. Alles verpletterd. Horrror maar toch bijna dagelijkse kost hier op deze N1, de enige - dikwijls heel smalle - weg die van zuid naar noord gaat en alle mensen- en goederentransport te slikken krijgt. Soms is het moeilijk voorbijsteken, en sommig vervoer gaat heel langzaam, alle busjes stoppen op de meest gekke plaatsen om mensen af te zetten of op te pikken. Hopeloos.
Tenslotte: hebben jullie der ooit al bij stilgestaan dat hier in zuidelijk Afrike de zon opkomt in het westen, haar zenith heeft in het noorden en ondergaat in het oosten. Weten jullie dat wij hier nu een opgaande maan hebben terwijl jullie in een afgaande maan zitten. Binnen een weekje heb je hier volle maan en leven we in Europa in het donker. En toch leven we in dezelfde tijdzone, we gaan samen slapen. De wereld op zijn kop. Gelukkig lopen de wijzers van de klok in dezelfde richting maar je zal mij nooit meer horen zeggen dat ze meedraaien met de zon. Weer een wijsheid erbij...
Dit weekend hebben we weeraleens een verjaardagsfeest, en voor de rest wordt het afscheid nemen en pakken. Niet bepaald de plezantste momenten. Morgen plaatsen we dit verslagje, en als het goed is brei ik er nog een epiloogje aan van thuis uit, hopelijk dan wel met fotootjes, kzal eens heel diep in de oogjes van mijn fotograaf kijken. Alleen de keuze zal niet gemakkelijk worden, als ze geen 1000 fotokes gepakt heeft ben ik een schele otter. Allee, we gaan hier een aperitiefke pakken. Dikke kus allemaal en tot op onze laatste date...
-
15 Juni 2013 - 11:08
Anna Knoop:
Hoi Globetrotters een goede reis en welkom THUIS!
tot ziens, Anna -
15 Juni 2013 - 11:45
Dyonne En Wieke:
Dat was weer geweldig om mee te beleven! We hopen stiekem nog op een post in Afrika hierna en jullie verslag wakkert het heimwee alleen maar aan. Vorige week de juffrouw van de Nederlandse school uitgezwaaid die naar Benin vertrok. Bofkont.
En nu maar lang weer thuis nagenieten ! Uit een warm en nat Colombo,
Veel liefs,
Dyonne en Wieke -
15 Juni 2013 - 13:07
Joske:
Dag schatjes,
nu juist jullie reisverhalen gelezen!!
Geweldig allemaal maar ik hoor het ook graag live ....
en zal jullie snel komen bezoeken in Portugal zo krijg ik het direct live met foto's :))
geniet nog van de laatste dagen,
en we bellen!!
liefs,
Joske -
15 Juni 2013 - 13:11
Desiree:
Goede terugreis, hoop dat jullie genoten hebben, maar volgens het verslag is dat zeker gelukt.
Net of we even met jullie mee op stap zijn geweest.
Groetjes Desiree -
15 Juni 2013 - 16:11
Ma En Pa:
Nu denken aan de terug reis,een mooie herinering
-
15 Juni 2013 - 19:14
Christina & Johan - Qta Dos Gatos:
ola amigos,
otter en poeze
fotomodellen
enorm genoten van jullie reisverslagen en -verhalen en schrijfstijl en oog voor details en goede raad enne...... echt telkens weer naar uitgekeken, het was alsof we d'r zelf bij zijn geweest!!!!
en leerzaam en lief en gelachen hebben we, en een beetje afgunst opgedaan voor wat wij nog lieten
liggen in die verre landen, en vooral!! heel blij dat alles goed is afgelopen, al goed dat je aan wat chaos gewoon zijt!!!!
nen dikke smak uit Silves
tot volgende week
all the best
os gatos -
15 Juni 2013 - 19:58
Guy:
Zal maar mijn 3brillen meebrengen voor als ik al de foto's ga bekijken. Zal dagen te kort hebben om jullie prachtige reis verhalen te horen. Nog een goede terug reis en tot volgende week.
Guy -
15 Juni 2013 - 22:32
Paul En Rita:
Zijn net terug in Alcantarilha en hebben daar jullie laatste verslagje gelezen.
Kunnen ons alles levendig voorstellen.
Alleen dat de zon opkomt in het westen en ondergaat in het oosten - maak dat de kat wijs!!!
Het zenith in het noorden da's OK!
Maar hopen jullie vlug terug te zien in een land waar de zon op de middag nog steeds in het zuiden staat.
Tot binnenkort -
16 Juni 2013 - 01:41
Sabine:
Wat, zon op in het westen? Ligt Moçambique op een planeet die andersom draait? Dat de stranden daar mooi zijn hadden Willem Alexander en Maxima ook al ontdekt, maar onder druk hebben ze van hun plannen afgezien. Goede reis terug, Sabine -
16 Juni 2013 - 10:10
Balthasar:
we genieten mee op eerbiedige afstand. Mooie reis en leuke avonturen. Ga zo verder.
Balthasar -
16 Juni 2013 - 11:24
Gerda En Simon:
Hallo Nicole en Walter,
leuk dat jullie het zo naar de zin hebben. Veel nostalgie opgedaan. Als jullie terug zijn komen we graag wat verhalen horen in life!
Goede terugreis. Xxxxx -
16 Juni 2013 - 11:52
Johannie:
Na teveel weken in 50 tinten grijs, en koud bovendien, terug thuis, en er likkebaardend jullie spannende verslagen gevonden. Hopelijks is het nog niet te laat om jullie goeie terugreis te wensen. We maken contact als jullie terug zijn. Beijinhos. -
16 Juni 2013 - 20:31
Ivo En Mieke:
Hallo Walter en Nicole,
Lezen telkens met veel plezier jullie verhaaltjes,zalig.De Poffkes tellen af tot augustus en wij ook natuurlijk.Ze hebben een voetbaltenueke, Louis en Marcel van de Portugese nat.ploeg en Basil van de Belg. Smeer de beentjes al maar in, Walter. Goede terugreis en
tot binnen enkele weken. We mailen nog wel.
xxx Ivo en Mieke -
18 Juni 2013 - 12:14
Reneewouters:
Aan alle leuke en mooie dingen komt wel eens een eind.
Thuiskomen kan ook heel aangenaam zijn
Tijd maken om herinneringen op te halen en foto's te sorteren en door te sturen.
Kijk er al naar uit.
Zonnige,zwoele Belgische groeten en bedankt dat ik jullie reis zo goed beschreven heb mogen meemaken
Groetjes
Renée
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
